Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Κυβέρνηση "κοινωνικού πολέμου"


H «νέα κυβέρνηση» μειοψηφίας στον λαό, κυβέρνηση βαθιά αντιδραστική και φθαρμένη, συγκροτήθηκε με αποκλειστικό σκοπό να περάσει τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου το αμέσως ερχόμενο διάστημα. 

Να κόψει μισθούς και συντάξεις, να αυξήσει τα χαράτσια, να βουτήξει σπίτια και καταθέσεις, να κλείσει σχολειά και νοσοκομεία! 

Είναι μια κυβέρνηση πολέμου απέναντι στους εργαζόμενους.
 
Τα περί «κυβέρνησης τετραετίας» του Σαμαρά ηχούν σαν ανέκδοτο. 

Η εργατική-λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στην βάρβαρη πολιτική ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου ξεκίνησε με την ΕΡΤ. 

Η κυβέρνηση είναι συνολικά πιο αδύνατη.
 
Ο κάθε Άδωνις και ο κάθε Μητσοτάκης, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα βρουν απέναντί τους ένα όλο και πιο αποφασισμένο κίνημα με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, το ξήλωμα όλων των μνημονιακών νόμων, το άνοιγμα ενός άλλου δρόμου έξω από μνημόνια, ευρώ, ΕΕ, σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. 

Για να γίνει το ρήγμα που άνοιξε δρόμος ανατροπής.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη μετωπική πολιτική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς


Αγαπητές/οί συντρόφισες και σύντροφοι,

Τρία χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή επίθεση από τη μεριά των μνημονιακών κυβερνήσεων και της Τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ). Απέναντι σε αυτή την επίθεση, ζήσαμε και ζούμε, παρά τις μεταπτώσεις του, έναν πρωτόγνωρο πανεργατικό και παλλαϊκό ξεσηκωμό, από τις απεργίες και τις Πλατείες μέχρι τις καταλήψεις και τη μεγάλη μάχη για την ΕΡΤ. Αυτό που έλειψε, όμως, ήταν εκείνη η Αριστερά που θα βοηθήσει να αποκτήσει σταθερή αυτοπεποίθηση, ραχοκοκαλιά και νεύρο ο λαϊκός ξεσηκωμός και να ανοίξουν δρόμοι νίκης και ανατροπής! 



Απέναντι σε αυτή την πρόκληση, πάγια επιδίωξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η συσπείρωση των ευρύτερων δυνατών δυνάμεων για τη δημιουργία ενόςμαζικού πόλου – πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς και των ευρύτερων δυνάμεων της ανατροπής, πάνω στη βάση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος. Αυτός ο μαζικός πόλος – πολιτικό μέτωπο είναι αντικειμενικά απαραίτητος για τη δημιουργία ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

Γι' αυτό το λόγο θεωρούμε αναγκαία τη μετωπική πολιτική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και θέλουμε να απευθυνθούμε σε εσάς:

  • στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες των κινημάτων, το μαχόμενο κόσμο της Αριστεράς, τις «φυσικές πρωτοπορίες» που γεννιούνται μέσα στους ταξικούς αγώνες και νιώθουν όλο και πιο πολύ την απόσταση ανάμεσα στις ανάγκες του αγώνα και την πολιτική και κινηματική ανεπάρκεια των ηγεσιών της ρεφορμιστικής Αριστεράς.
  • στους αγωνιστές από τη βάση της Αριστεράς, δυνάμεις που προσανατολίζονται στη ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, με ταξική παρέμβαση στο εργατικό κίνημα.
  • στις δυνάμεις με κομμουνιστική αναφορά.
  • στις δυνάμεις που θέτουν αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης κατά του ευρώ και της ΕΕ, όπως το Σχέδιο Β’ - Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής.
  • στις οργανώσεις της επαναστατικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, όπως η ΚΟΑ, το ΕΕΚ, η ΟΚΔΕ Εργατική Πάλη και άλλες οργανώσεις.
  • στα ρεύματα αριστερής αναζήτησης που διαφοροποιούνται από τα διάφορα «πατριωτικά», διαταξικά και απολίτικα ρεύματα του αντιμνημονιακού αγώνα.
Εκτιμούμε ότι μας ενώνει η έμφαση στην κλιμάκωση των αγώνων, η αναζήτηση ενός σύγχρονου μεταβατικού αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού προγράμματος, η επιμονή στην αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, η αντιμετώπιση του ζητήματος της εξουσίας με όρους ανατροπής και όχι διαχείρισης. Εκτιμούμε ότι σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες για μια τέτοια συμπόρευση και πιστεύουμε ότι όλοι πρέπει να τις αξιοποιήσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Άλλωστε, στις μέρες που ζούμε, μέρες κλιμάκωσης της  μνημονιακής επίθεσης, αλλά και μέρες μεγάλων και ελπιδοφόρων αγώνων, όπως δείχνει ο αγώνας της ΕΡΤ, όλες και όλοι θα κριθούμε από το βαθμό στον οποίο θα συνεισφέρουμε στην υπόθεση της ανατροπής.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ η πολιτική βάση μιας τέτοιας μετωπικής συμπόρευσης δεν μπορεί να είναι άλλη από το αναγκαίο κι απαραίτητο σήμερα μεταβατικό αντικαπιταλιστικό – πρόγραμμα, με αιχμή τους παρακάτω πολιτικούς στόχους.

  • Μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
  • Άρνηση πληρωμής – διαγραφή του χρέους.
  • Διώξιμο της τρόικας και κάθε κηδεμόνα.
  • Έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ αλλά και από το ΝΑΤΟ.
  • Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση.
  • Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και σε όλη την κοινωνία.
  • Πάλη για πραγματική δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία του εργαζόμενου λαού και η απελευθέρωση από τα δεσμά του σύγχρονου απολυταρχισμού του κεφαλαίου.
  • Υπεράσπιση της ζωής των εργαζομένων στην πάλη για την επιβίωση και η βελτίωση της θέσης τους, με ριζική αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, , ενάντια στη δικτατορία των μνημονίων, του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας.
  • Ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική, μέσα από την αγωνιστική κλιμάκωση, την αντισυνδιαχειριστική λογική και την επίγνωση ότι δεν υπάρχει περιθώριο για μια «φιλολαϊκή» κυβερνητική διαχείριση στο πλαίσιο του ευρώ, της ΕΕ και του συστήματος
  • Επιμονή στην ανάγκη για επαναστατικές αλλαγές και διεκδίκηση μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής.
Με τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που θα συμφωνήσουν σε αυτό το αναγκαίο περιεχόμενο, θέλουμε να προχωρήσουμε άμεσα στη μετωπική πολιτική συμπόρευση για την ανατροπή και στην κοινή παρέμβαση στις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες. Με διατήρηση της αυτοτέλειας της κάθε δύναμης και με στόχο η διαδικασία αυτή να γίνει υπόθεση όχι μόνο οργανωμένων δυνάμεων, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών, να συζητηθεί πλατιά σε κάθε επίπεδο και να μην είναι υπόθεση μόνο κορυφής ή «μιντιακής» διαχείρισης της μετωπικής συμπόρευσης.

Άμεσα, προτείνουμε την κοινή πολιτική παρέμβαση στα εξής μέτωπα:

α) στην κλιμάκωση των αγώνων και την πάλη για γενική πολιτική απεργία για την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων, των απολύσεων και των πραξικοπημάτων,
β) στη μάχη για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ,
γ) ενάντια στις επιστρατεύσεις και γενικότερα για τις δημοκρατικές εργατικές και λαϊκές ελευθερίες,
δ) στη δημιουργία ενός μεγάλου ενοποιημένου εργατικού συντονισμού και γενικότερα, στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος,
ε) στην πάλη για την αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής και του ρατσισμού και στον αγώνα για νομιμοποίηση και υπεράσπιση των μεταναστών ως τμήματος της εργατικής τάξης.

Σε αυτό το πλαίσιο θέλουμε να συναντηθούμε μαζί σας για να συζητήσουμε αυτή την πολιτική πρόταση, τους τρόπους παρέμβασης στα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα, τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε την αναγκαία μετωπική συμπόρευση για την ανατροπή. Για να συμβάλουμε ώστε αυτή τη φορά οι εργαζόμενοι και ο λαός να βγουν όντως νικητές.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Όχι στους νεοναζί της ΧΑ. Ούτε στη Λαμία, ούτε στην Υπάτη, ούτε πουθενά.


Το Σάββατο 17 Ιουνίου 1944 τα φασιστικά-ναζιστικά στρατεύματα των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους επιτέθηκαν στην Υπάτη δολοφονώντας 28 άτομα, τραυματίζοντας 30 και καταστρέφοντας τα 375 από τα 400 σπίτια της πόλης, ως αντίποινα στη δράση των αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην ευρύτερη περιοχή.

Φέτος, 69 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα της Υπάτης, ο δήμαρχος και η δημοτική αρχή της Λαμίας είχαν το θράσος να προσκαλέσουν στις τριήμερες εκδηλώσεις μνήμης που πραγματοποιούνται στη μαρτυρική αυτή πόλη, τους φασίστες της χρυσής αυγής, τους ναζιστές απογόνους των δολοφόνων των πατεράδων και των μανάδων των Υπαταίων συμπολιτών μας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας καταδικάζει απερίφραστα την προκλητική ενέργεια του δημάρχου και της δημοτικής αρχής. Οι θαυμαστές των ναζιστικών εγκλημάτων δεν έχουν καμία θέση ούτε στη Λαμία, ούτε στην Υπάτη, ούτε πουθενά, και σίγουρα όχι σε μια εκδήλωση μνήμης για τους εκτελεσθέντες Υπαταίους από τους ναζιστές κατακτητές, τους πολιτικούς προγόνους της χρυσής αυγής.

Οι νεοναζί της Χ.Α. είναι συμμορία δολοφόνων, απόγονοι του Μεταξά, των γερμανοτσολιάδων συνεργατών των ναζί κατακτητών και της χούντας. Είναι το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών, που καταστρέφουν τις ζωές μας, που ξεπουλάν το δημόσιο πλούτο, που στηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, και ψηφίζουν τις φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές. Είναι εκείνοι που έχουν κάνει καθημερινότητα τις φασιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες καθώς και σε αγωνιστές του εργατικού, του αριστερού και του νεολαιίστικου κινήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει ενάντια στους εγκληματίες της χρυσής αυγής, παλεύει ενάντια στην τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού, την ΕΕ, το ΔΝΤ και την κυβέρνηση Σαμαρά, που ανατρέπει πραξικοπηματικά συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, που παίζει το χαρτί του ρατσισμού και της καταστολής για να χτυπήσει το κίνημα και την Αριστερά. Που στοχοποιεί και κατηγορεί τους μετανάστες για την καταστροφή που φέρνουν οι μνημονιακές πολιτικές της.

Η μάχη για να εξαφανίσουμε τους νεοναζί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αγώνες για να σώσουμε τα σχολεία και τα νοσοκομεία, τις δουλειές και τους μισθούς, από τη λεηλασία της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού.

Η ενότητα της εργατικής τάξης, ντόπιων και μεταναστών, είναι απαραίτητη για να ανατρέψουμε τα μνημόνια και να επιβάλλουμε τη διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Για ν’ ανοίξει ένας άλλος δρόμος, όπου ένα πανίσχυρο και ρωμαλέο μαζικό κίνη­μα, οργανωμένο παντού, με τα δικά του όργανα, θα μπορεί να επιβάλλει τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα με τη δύναμη του λαϊκού ξεσηκωμού. Με την αντικαπιταλιστική Αριστερά που στοχεύει στη συνολική πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση, την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, που πιστεύει στην εξουσία των εργαζομένων.

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας καλεί τη δημοτική αρχή της Λαμίας έστω και την τελευταία στιγμή να ανακαλέσει την πρόσκληση που απεύθυνε στους φασίστες της χρυσής αυγής. 


Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν θα περάσει! Αυτή τη φορά θα υπάρξουν οι "όροι και οι προϋποθέσεις"


Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταδικάζει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την προκλητική κυβερνητική απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, που ανακοίνωσε με τον πιο κυνικό τρόπο ο εκπρόσωπος της τρικομματικής συμμορίας. Η ΕΡΤ γίνεται θυσία στο βωμό των μνημονίων και των τροϊκανών τοκογλύφων, για να βρει η κυβέρνηση 2.800 εργαζόμενους να πετάξει στο δρόμο. Ταυτόχρονα, η διάλυση και απαξίωση της ΕΡΤ αποτελεί ένα μεγάλο δώρο στους καναλάρχες της ιδιωτικής ασυδοσίας. Η διάλυση της δημόσιας τηλεόρασης φέρνει άμεσα χιλιάδες απολύσεις, ακόμα πιο έντονο έλεγχο της πληροφόρησης και των ειδήσεων από τα πρόθυμα δημοσιογραφικά εξαπτέρυγα του κεφαλαίου, της τρόικας και της κυβέρνησης, και ολοκληρωτική απαξίωση του πολιτιστικού και μορφωτικού έργου της ΕΡΤ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων στην ΕΡΤ, που αποφάσισαν να αντισταθούν στο κυβερνητικό ψαλίδι βγάζοντας στον αέρα πρόγραμμα, χωρίς την έγκριση και τον έλεγχο των καλοπληρωμένων κυβερνητικών εγκάθετων.

Στηρίζουμε αποφασιστικά κάθε απόφαση αντίστασης και αγώνα που θα λάβουν οι γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ και καλούμε όλους τους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία να στηρίξουν με μαζικές συγκεντρώσεις τον αγώνα της ΕΡΤ.

Για να δημιουργήσουμε μια μαζική ασπίδα αλληλεγγύης, που θα ακυρώσει τα κυβερνητικά σχέδια. Για να ανατρέψουμε τη συγκυβέρνηση των μνημονίων, για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, για μια ενημέρωση που δεν θα κρύβει την αλήθεια και τους αγώνες του λαού μας, για μια πραγματικά δημόσια ΕΡΤ υπό εργατικό έλεγχο. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ να διαφυλάξουν αποφασιστικά οι ίδιοι τον αγώνα τους. Καλούμε την υπόλοιπη αριστερά να σταθεί αυτή τη φορά στο ύψος των περιστάσεων. Για να μην ξεπουληθεί κι αυτός ο αγώνας, για να μην ξανακούσουμε ότι "δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις" για να συνεχιστεί και να νικήσει.

Όρος και προϋπόθεση για να νικήσουν οι εργαζόμενοι στη δημόσια τηλεόραση είναι η οργάνωση του αγώνα να περάσει στις συνελεύσεις και στις απεργιακές επιτροπές, μακριά και έξω από τη γραφειοκρατική λογική και πρακτική των συνδικαλιστών θαμώνων της διοίκησης και των υπουργικών γραφείων. Καμία εμπιστοσύνη στους συνδικαλιστές του συμβιβασμού και της υποταγής.

Όρος και προϋπόθεση είναι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι να σταθούν στο πλευρό τους. Γιατί πλέον δεν υπάρχουν "κλαδικοί" αγώνες, κάθε αγώνας πρέπει να γίνεται υπόθεση όλης της εργατικής τάξης, μέχρι να στείλουμε τη συγκυβέρνηση, την τρόικα, την ΕΕ, το ΔΝΤ και το κεφάλαιο που υπηρετούν στη χωματερή της ιστορίας όπου ανήκουν.

Οι εγκαταστάσεις και η συχνότητα της ΕΡΤ να γίνουν βήμα του αγώνα και της ελπίδας όλων των εργαζομένων που συνθλίβονται στις μυλόπετρες των μνημονίων και της καπιταλιστικης κερδοφορίας. Όλοι εκεί! Θα νικήσουμε!

Αποτελέσματα των εκλογών της 2ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή (ΚΣΕ) και το Πανελλαδικό Συντονιτικό (ΠΣ)

Ανακοινώθηκαν από την Εφορευτική Επιτροπή της 2ης Συνδιάσκεψης τα αποτελέσματα για την εκλογή της νέας ΚΣΕ και του νέου ΠΣ

Η ΚΣΕ θα έχει  23 μέλη και το ΠΣ 101 μέλη.

Στην νέα Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή (ΚΣΕ) εκλέχθηκαν (με αλφαβητική σειρά) οι
Αγγελόπουλος Γιάννης,
Αλεξίου Σπύρος,
Βαϊνάς Παντελής,
Βασιλειάδης Τάσος,
Γανιάρη Πόπη,
Διαβολάκης Θανάσης,
Δραγανίγος Αντώνης,
Κατιντσάρος Τάσος,
Μαραβελάκης Γιάννης,
Μάρκου Κώστας,
Μπαλάσης Γιάννης,
Παυλόπουλος Γεώργιος,
Σηφακάκης Γιάννης
Σωτήρης Παναγιώτης,
Τσίτσος Τάκης .
Τα άλλα 8 μέλη της ΚΣΕ θα οριστούν από τις οργανώσεις .
 
Στο Πανελλαδικό Συντονιστικό (στο οποίο μετέχουν και τα 23 μέλη της ΚΣΕ) εκλέχθηκαν με αλφαβητική σειρά οι
Αδαμόπουλος Νίκος,
Αλεξίου Θεόδωρος,
Ανδρέου Τιάνα,
Ανδρίτσος Θάνος,
Αργύρης Χρήστος,
Αυθίνος Παντελής,
Βαφειάδου Αντωνία,
Γαϊτάνου Ειρήνη,
Γάτσιος Βασίλης,
Γραββάνης Δημήτρης,
Γκαργκάνας Πάνος,
Γκούβας Μπάμπης,
Γράψας Δημήτρης,
Γρηγορίου Πέτρος,
Δαφέρμου Ειρήνη,
Δελαγραμμάτικας Μιχάλης,
Δεσύλλας Δημήτρης,
Δρίτσας Σπύρος,
Ερωτοκρίτου Αργυρή,
Ζαμπούνης Βάνιας,
Ζορμπαλά Τίνα,
Ζώτος Δημήτρης,
Ηλίας Νίκος,
Θωϊδου Κατερίνα,
Καλαμπόκας Γιώργος,
Καμπαγιάννης Θανάσης,
Κανταρτζής Φώτης,
Κεφαλληνός Παναγιώτης,
Κοσμάς Πάνος,
Κουρουνδής Μπάμπης,
Κούτρας Γιάννης,
Κουτσούμπα Δέσποινα,
Κωνσταντίνου Πέτρος,
Κωστόπουλος Κώστας,
Κωστόπουλος Νίκος,
Λαχανιώτη Τόνια,
Λιάγκος Γιώργος,
Λοϊζος Ηλίας,
Μάντζαρης Γιάννης,
Μαρκέτος Σπύρος,
Μασούρας Ιάσονας,
Μαρτίνη Αλεξάνδρα,
Μαυροειδής Παναγιώτης,
Μηλιαζήμ Τζεμαλί,
Μινωτάκης Αλέξανδρος,
Μπαχτη Άννα,
Μπίκος  Γιώργος,
Μπινιώρη Άσπα
Μπιχάκης Φώτης,
Μποτσίδης Γιώργος,
Ξηρουδάκης Νίκος,
Πανταζοπούλου Έλλη,
Παπαθωμάς Κίμωνας,
Παπακανάκης Νίκος,
Παπακωνσταντίνου Δημήτρης,
Παρασκευόπουλος Νίκος,
Πολίτη Φίλια,
Ρίζος Σεραφείμ,
Σακελλαρόπουλος Σπύρος,
Σαραφιανός Δημήτρης,
Σμήλιος Ηλίας,
Σταμάκος Δημήτρης,
Συμεών Στάλη,
Ταλαχούπης Νίκος,
Τζαμουράνης Γιώργος,
Τζήκα Έλενα,
Τουλιάτος Χρήστος,
Τουμπέλης Βασίλης,
Τσίτκανος Δημήτρης,
Τσαμασλίδης Γιάννης,
Τσίχλη Μαριάνα,
Φελέκης Γιάννης,
Φουρίκος Κώστας,
Φύτρος Πέτρος,
Χάγιος Άγγελος,
Χαϊντάρ Νεκτάριος,
Χαμηλάκη Κατερίνα,
 
Ισοψήφισαν στην 78η θέση οι
Μελαμπιανάκη Ζέττα,
Συλλαϊδής Βασίλης .

Πολιτική Απόφαση της 2ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ της  2ης ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Α. Η κρίση, η νέα πολιτική κατάσταση και η ταξική πάλη στην Ελλάδα

1. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά καταπιεσμένα στρώματα, σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, βρίσκονται μπροστά σε μιαβαθιά και δομική κρίση του καπιταλισμού της εποχής μας και αντιμέτωποι με μια βίαιη και ποιοτικά αντιδραστική επιτάχυνση της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, του ΔΝΤ, της ΕΕ και όλων των υπερεθνικών μηχανισμών τους, που αξιοποιούν την καπιταλιστική κρίση για να περάσουν σαρωτικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Εμφανίζονται νέοι, πρωτοφανείς κίνδυνοι για την εργασία, την ασφάλιση, τις δημοκρατικές ελευθερίες, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την παιδεία και υγεία, με όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ενίσχυση της τάσης για πολεμικές αναμετρήσεις, εδικά στην ανατολική Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή. Η αντικαπιταλιστική ανατροπήαυτής της επίθεσης με επαναστατική προοπτική αποτελεί όρο επιβίωσης για εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, πολύ περισσότερο στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι παραμένει ενεργός ένας μεγάλος παγκόσμιος εξεγερσιακός κύκλος με πλήθος μεγάλους αγώνες σε όλο τον κόσμο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την ηρωική λαϊκή έκρηξη του τουρκικού λαού.

2. Τρία χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο ο ελληνικός καπιταλισμός, επέβαλε ένα «κοινωνικό ολοκαύτωμα» σε βάρος της εργασίας, ωστόσο, όχι μόνο δεν μπήκε σε ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά η κρίση του βάθυνε περισσότερο. Επιπρόσθετα, η ΕΕ και ειδικά η ευρωζώνη, όχι μόνο δεν ξεπέρασε τη δική της κρίση, αλλά βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να πυροδοτήσει και να γίνει το πρώτο θύμα ενός νέου διεθνούς κύκλου της κρίσης. Η στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου για παραμονή στο ευρώ και η απόλυτη σύνδεσή του με την ΕΕ και την ακόμη αντιδραστικότερη προοπτική της, αποτελεί παράγοντα, αφενός στήριξης στην εσωτερική αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση και αφετέρου όξυνσης της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού. Αντίθετα με όσα ισχυρίζεται η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, η ύφεση στην ελληνική οικονομία θα συνεχιστεί τουλάχιστον και στα επόμενα δυο χρόνια. Το ελληνικό δημόσιο χρέος παραμένει «μη βιώσιμο» ακόμη και με καπιταλιστικούς όρους. Με βάση τα παραπάνω, ένα νέο «κούρεμα» και ένα τέταρτο μνημόνιο είναι ζήτημα χρόνου.

3. Τα γεγονότα του 2010 – 2012 συγκροτούν έναν πρώτο «εξεγερσιακό κύκλο», μια πολιτική περίοδο που σφραγίστηκε από τη μαζική, πεισματώδη και πολύμορφη αντίσταση των αγώνων της εργατικής τάξης και του λαού στη μνημονιακή επιδρομή, η οποία συνέβαλε αποφασιστικά στην όξυνση της αστάθειας και στην πολιτική κρίση του αστικού συστήματος, διαμορφώνοντας τα πρώτα στοιχεία μιαςκρίσης ηγεμονίας. Αυτή η πολιτική κρίση εκφράστηκε με την πτώση δυο κυβερνήσεων και αποτυπώθηκε στις εκλογές με τον κατακερματισμό και πτώση των αστικών κομμάτων και την άνοδο της Αριστεράς,  την οποία καρπώθηκε η διαχειριστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες καθυστέρησαν την εφαρμογή των μέτρων, δημιούργησαν μεγάλες δυσκολίες στην υλοποίηση της επίθεσης και αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις μεγάλες αναμετρήσεις που ωριμάζουν. Το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να προκαλέσουν ποιοτικά ρήγματα και, πολύ περισσότερο, να ανατρέψουν την επίθεση, οφείλεται σε πολλούς λόγους. Κύριες αιτίες για αυτό είναι ότι, ενώ κλονίστηκε, παραμένει η ηγεμονία της αστικής πολιτικής και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας πάνω στο εργατικό και λαϊκό κίνημα σε συνδυασμό με τηστρατηγική και πολιτική ανεπάρκεια της ρεφορμιστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Τα παραπάνω υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια αντικαπιταλιστική και με επαναστατική προοπτική, στρατηγική επαναθεμελίωση της Αριστεράς και για μια ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος με στόχο την ανατροπή της επίθεσης. Η κλονιζόμενη αστική και γραφειοκρατική ηγεμονία που εμφανίζεται στα συνδικάτα και οι μεγάλες εμπειρίες των αγώνων του δίχρονου 2010 – ’12, τροφοδοτούν με νέες, ποιοτικές δυνατότητες σε αυτή την κατεύθυνση.

4. Από τα μέσα του 2012, η ταξική πάλη συναντά νέες δυσκολίες στη μαζική ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, που οφείλεται, αφενός στη συγκρότηση της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ως προσωρινή απάντηση στο ερώτημα της κυβερνητικής αστάθειας και αφετέρου, στην επίδραση της επιβολής των αντιδραστικών μέτρων, την πίεση της ανεργίας και της φτώχειας. Το κεφάλαιο, με όργανο τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, αποδέχεται την ταπεινωτική εποπτεία της τρόικας ΕΚΤ-ΕΕ-ΔΝΤ υπό γερμανική ηγεμονία, για να περάσει με τη βοήθειά της μια γενική, αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού, με την ελπίδα προσέλκυσης μαζικών επενδύσεων και μιας γρήγορης ανάκαμψης, η οποία θα στηρίζεται σε μια «μεσαιωνική» υπερεκμετάλλευση της εργασίας και σε μια πλατιά λαϊκή εξαθλίωση. Η κατεύθυνση αυτή ενισχύει την τάση για την επιβολή ενός αντιδημοκρατικού αυταρχικού καθεστώτος έκτακτης ανάγκης καικοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, με αναίρεση εργατικών και λαϊκών ελευθεριών, επιστράτευση της ανοιχτής βίας κατά του μαζικού κινήματος και της Αριστεράς  και συστηματική χρήση του «κοινωνικού αυτοματισμού». Σε αυτά τα πλαίσια, το κεφάλαιο χρησιμοποιεί ως τρομοκρατικό επιθετικό δόρυ τη φασιστική απειλή και το ρατσισμό, προστατεύει και ενισχύει το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής.  Η επιθετική στάση της ΝΔ γύρω από το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» επιβεβαιώνει ότι η αντιδραστική επιθετική πολιτική τάση είναικυρίαρχη στους κύκλους του κεφαλαίου. Αυτή η ακραία αντιδραστική πολιτική στροφή συνιστά μεγάλο κίνδυνο και πρόκληση για το εργατικό λαϊκό κίνημα και την Αριστερά.

5. Την ίδια στιγμή, προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα πιέζοντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για την πλήρη ενσωμάτωσή του στο σύστημα με στόχο την συνέχιση της ίδιας πολιτικής έστω και σε ηπιότερη εκδοχήτην οριστική μετατροπή του σε «υπεύθυνη» δύναμη και ανοίγοντας διαύλους διαλόγου, αναγνωρίζοντάς τον ως «συνομιλητή». Την τάση αυτή ενισχύει και η επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, για μιαδιαχειριστική αντιμετώπιση της κρίσης μέσα στα όρια των πολιτικών της ΕΕ και του κεφαλαίου. Με βάση όλα, αυτά δεν πρέπει πλέον να υπάρχουν αυταπάτες ότι μια ενδεχόμενη «κυβέρνηση σωτηρίας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να ακολουθήσει μια ποιοτικά διαφορετική αντιμνημονιακή φιλολαϊκή πολιτική ρήξεων και ανατροπής. Το ΚΚΕ, από την άλλη, παρά το αντικαπιταλιστικό, ακόμη και επαναστατικό φρασεολόγιο, είναι στρατηγικά και τακτικά ανεπαρκές να αντιμετωπίσει τόσο την αντιδραστική πολιτική, όσο και την πολιτική ενσωμάτωσης. Η γραμμή του οδηγεί τελικά στην ήττα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ωστόσο, θα συνεχίσει την ενωτική τακτική απέναντι στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, καθώς και την ανοιχτή και συντροφική συζήτηση και αντιπαράθεση, με κύριο κριτήριο την συνολική άνοδο του κινήματος, την κοινή δράση και την ενότητα των ταξικών δυνάμεων, ειδικά μέσα το εργατικό κίνημα.

6. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι η πολιτική αστάθεια, η πολιτική κρίση και τα στοιχεία κρίσης ηγεμονίας θα επανεμφανιστούν με νέες μορφές καιμεγαλύτερη οξύτητα, στο έδαφος των περιπλοκών της κρίσης και των μαζικών αγώνων. Την ίδια στιγμή, οι κλαδικοί, επιχειρησιακοί και λαϊκοί αγώνες και αντιδράσεις του τελευταίου διαστήματος (π.χ., Μετρό, ΟΛΜΕ, ΜΕΒΓΑΛ, Σκουριές κ.α.), παρά τις αδυναμίες τους, δείχνουν ότι το εργατικό και λαϊκό κίνημα αναζητεί δρόμους για να σπάσει τη βία και τρομοκρατία, να αναγκάσει σε μια πρώτη ήττα το κεφάλαιο και την κυβέρνηση, να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της βάρβαρης «μνημονιακής» επέλασης. Στη δυναμική των συσχετισμών, παρά τις διάφορες καμπές στην ταξική πάλη, αναπτύσσεται η τάση που διαπίστωσε η 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μια «ιστορική περίοδο που θα χαρακτηρίζεται από πολλαπλές κοινωνικές εκρήξεις, απρόβλεπτες λαϊκές εξεγέρσεις, ακόμη και επαναστατικά γεγονότα». Η τάση αυτή οπωσδήποτε δεν είναι ευθύγραμμη, ούτε ταυτίζεται με τους κύκλους της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, δημιουργεί, μεσοπρόθεσμα,συνθήκες για το ξέσπασμα επαναστατικών καταστάσεων στη μια ή στην άλλη χώρα, ακόμη και στις καπιταλιστικά ανεπτυγμένες, σε διεθνική αλληλεπίδραση, πολύ περισσότερο στη χώρα μας. Η τάση αυτή θα αντιμετωπιστεί από το κεφάλαιο με την όξυνση της αντεπαναστατικής επίθεσης. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η αντικαπιταλιστική, επαναστατική και κομμουνιστική Αριστερά, γενικότερα, η ανατρεπτική Αριστερά και το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, πρέπει να προετοιμαστούν θεωρητικά, πολιτικά, κινηματικά για να αξιοποιήσουν τις επερχόμενες αναμετρήσεις για μια αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και για να ανοίξει ο δρόμος για την επαναστατική διαδικασία.

7. Η σημερινή, βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού παραμένει ενεργή, θα γνωρίσει και νέες περιπλοκές, πιθανόν και παροδικές, σαθρές και αναιμικές ανακάμψεις. Ωστόσο, η δομική κρίση του κεφαλαίου θα λυθεί τελικά, ή  με τη βίαιη καπιταλιστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και μια νέα ποιοτική, αντιδραστική και συνολική ανασυγκρότηση του συστήματος ή με τη βίαιη επαναστατική απαλλοτρίωση του κεφαλαίου, για την υπέρβαση του καπιταλισμού και την κατάργηση της κεφαλαιακής σχέσης, με τηνπορεία προς το σοσιαλισμό - κομμουνισμό της εποχής μας. Τη μόνη ιστορική προοπτική που μπορεί να γλιτώσει τους λαούς από τη βαρβαρότητα. Αυτές οι «δυο προοπτικές» γεννούν μια νέα εποχή της ταξικής πάλης. Οδηγούν σε μια ανώτερη σύγκρουση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου,  σε ένα νέο γύρο επαναστάσεων προς το σοσιαλισμό και κομμουνισμό, στην αναμέτρηση με το ερώτημα της εξουσίας και κυβέρνησης των εργαζομένων και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων. Η σύγχρονη εργατική τάξη, ο συλλογικός εργαζόμενος της εποχής μας, δεν υφίσταται μόνο μεγαλύτερη εκμετάλλευση και επισφάλεια, πάνω από όλα, έχει τη γνώση και τη δυνατότητα για μια νέα οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας, όπου αυτή θα έχει τη διεύθυνσή της. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στρατεύεται σε αυτή την προοπτική.

Β. Η πολιτική πρόταση και το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

8. Κεντρικός πολιτικός στόχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για την ιστορική περίοδο που βρισκόμαστε, είναι η αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβέρνησεών του, της ΕΕ και του ΔΝΤ, με το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα. Η αντικαπιταλιστική ανατροπή θα επιβληθεί από ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής με πυρήνα ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, με την πολιτική ηγεμονία ενός ισχυρού πόλου – πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντι-ΕΕ και ανατρεπτικής Αριστεράς και κάτω από τη δύναμη του παλλαϊκού – πανεργατικού ξεσηκωμού. Η αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης θα ανοίξει το δρόμο για την επανάσταση, για τη διεκδίκηση και κατάκτηση της εξουσίας και της κυβέρνησης από τις μαχόμενες δυνάμεις των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος, τη σύγκρουση και τελικά τη συντριβή του αστικού κράτους.

9. Καθοριστικό στοιχείο μιας τέτοιας πορείας αποτελεί η επιμονή και η ανάδειξη του αναγκαίου μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα για την επιβίωση και την ουσιαστική βελτίωση των όρων οικονομικής και κοινωνικής ζωής των εργαζομένων και του λαού, άρρηκτα δεμένο με την πάλη για τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, τον εργατικό έλεγχο και τις εθνικοποιήσεις, τη μονομερή καταγγελία όλων των μνημονίων, των «μεσοπρόθεσμων» και των δανειακών συμβάσεων. Ένα πρόγραμμα που υπερασπίζεται τις θέσεις εργασίας και τις συλλογικές παραγωγικές δυνατότητες της κοινωνίας ενάντια στους νόμους της αγοράς και την πολιτική της ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό ανταποκρίνεται στα άμεσα και ζωτικά συμφέροντα των μαζών. Συνδέει άρρηκτα την πάλη για τη ζωή της εργατικής τάξης και του λαού με την επαναστατική προοπτική, ανοίγοντας τον δρόμο για το σοσιαλιστικό – κομμουνιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας. Πείθει ότι μπορούμε στηριγμένοι στις δυνάμεις και την πάλη του λαού να ζήσουμε, να παράγουμε και να επιβιώσουμε, να έχουμε καύσιμα και υποδομές, υγεία, παιδεία και ασφάλιση, δικαιοσύνη και ποιότητα ζωής, χωρίς ευρώ και ΕΕ, χωρίς χρέος, έξω και πέρα από τη λογική της αγοράς. Με στοιχεία πραγματικής δημοκρατίας απέναντι στην αυταρχική και αντιδραστική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος.

10. Το πρόγραμμα αυτό είναι αντικαπιταλιστικό καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους νόμους του συστήματος, λογική που επιβάλλεται από τον χαρακτήρα της κρίσης. Είναι αντιιμπεριαλιστικό γιατί βάζει απέναντί του τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οργανισμούς αναδεικνύοντας τον ταξικό τους ρόλο και τη συμμαχία τους με την ελληνική ολιγαρχία. Είναι δημοκρατικό γιατί ενσωματώνει τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και την αντιφασιστική πάλη. Έχει σαν στόχο να ενώσει την κατακερματισμένη εργατική τάξη στον πολιτικό αγώνα και να οικοδομήσει τη συμμαχία της με τα υπόλοιπα λαϊκά, εκμεταλλευόμενα στρώματα, που καταστρέφονται από την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών μονοπωλίων, με εργατική ηγεμονία. Δεν έχει στόχο να «συμμαχήσει» με μη μονοπωλιακά στρώματα της αστικής τάξης.

11. Οι βασικοί άξονες πάλης αυτού του προγράμματος είναι:
- Η μονομερής καταγγελία των μνημονίων για την άμεση βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με κρίκο την κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων που αφορούν εισόδημα, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και με προοπτική την παραπέρα βελτίωση.
Η ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και  κάθε κυβέρνησης που εφαρμόζει τα μνημόνια και διαχειρίζεται την επίθεση του κεφαλαίου.
Η εκδίωξη της τρόικας ΕΚΤ-ΕΕ-ΔΝΤ και όλων των παραμηχανισμών της ΕΕ, η κατάκτηση και διεύρυνση της εργατικής λαϊκής κυριαρχίας και του δικαιώματος του λαού να αποφασίζει για τις τύχες του.
Η διαγραφή του χρέους με άμεση στάση πληρωμών στους πιστωτές.
- Η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που κλείνουν και απολύουν, μεεργατικό – λαϊκό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση.
Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, την οποία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προωθεί ως αίτημα αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα για μια νέα διεθνιστική πορεία.
- Η ανατροπή της αντιδημοκρατικής πολιτικής της βίαςτης καταστολής και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με δημοκρατικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και του λαού.
- Η πάλη κατά της φασιστικής απειλής και του ρατσισμού για την υπεράσπιση, νομιμοποίηση, απόδοση της ιθαγένειας στα παιδιά τους και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των μεταναστών ως αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης.
- Η έξοδος από το ΝΑΤΟ, το κλείσιμο των βάσεων, η καταδίκη και άρνηση συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες σε όλο τον κόσμο και, άμεσα, στη Συρία. Η αποτροπή της απειλής ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, η διάλυση του άξονα Ελλάδας - Ισραήλ.
- Η υπεράσπιση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων γα να μείνουν ανοιχτές επιχειρήσεις και εργοστάσια με εργατικό έλεγχο, για να καλλιεργηθεί η γη από την μικρή και φτωχή αγροτιά και για να ζήσουν τα αυτοαπασχολούμενα λαϊκά στρώματα με τους συνεταιρισμούς τους.
- Η υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών και όλων των ανθρώπων που υφίστανται διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους.
- Η υπεράσπιση της φύσης και του περιβάλλοντος από τη ληστρική επιδρομή του κεφαλαίου.

12. Συνολικά το μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα πρόγραμμα πάλης που προτείνουμε στο μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα. Έρχεται σε σύγκρουση με την αστική πολιτική ηγεμονία και κυριαρχία και επιδιώκει άμεσα την υλική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, αποτελώντας οδηγό για τη δράση και την επιβολή κατακτήσεων προς όφελος των εργαζομένων. Η πάλη για την εφαρμογή αυτού του προγράμματος θα δείξει ότι η οριστική απαλλαγή από την εκμετάλλευση και την καταπίεση δεν μπορεί να έρθει παρά μόνο μέσα από την επαναστατική διαδικασία και την εξουσία των ίδιων των εργαζομένων. Τα παραπάνω ορίζουν με σαφήνεια ότι είναι ένα πρόγραμμα «μεταβατικό» προς την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τελικά τον κομμουνισμό. Ότι είναι πρόγραμμα συγκέντρωσης δυνάμεων και γεφύρωσης του σήμερα με το αύριο του κινήματος.

13. Στη βάση ενός τέτοιου προγράμματος, ένα ισχυρό, πολιτικοποιημένο εργατικό-λαϊκό κίνημα, μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση και τα μνημόνια, να «ξηλώσει» το μνημονιακό «κεκτημένο» της αστικής τάξης, να επαναφέρει και να διευρύνει τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Μια τέτοια κατεύθυνση απαιτεί ένα νέο γύρο μαζικών και αποφασιστικών αγώνων, απαιτεί έναν πολύμορφο «παρατεταμένο λαϊκό πόλεμο». Αντίθετα, η αντιμετώπιση της κυβέρνησης με όρους «κοινοβουλευτικής αναμονής» οδηγεί στην ήττα.

14. Μέσα στη διαδικασία του ταξικού αγώνα και του λαϊκού ξεσηκωμού ο λαός θα οργανώνεται οικοδομώντας τα δικά του όργανα του κινήματος, με εργατική δημοκρατία στα συνδικάτα και γενίκευση των μορφών συντονισμού σε ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, με λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές και γενίκευση των κινηματικών πρακτικών αλληλεγγύης, με επέκταση των μορφών λαϊκής αυτοάμυνας, ξεκινώντας, σήμερα, από την πάλη ενάντια στην φασιστική απειλή και την κλιμάκωση της καταστολής.

15. Το πρόγραμμα αυτό, στο σύνολό του, θα υλοποιηθεί από την πολιτική εξουσία και κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων. Η διεκδίκηση της εξουσίας των εργαζομένων απαιτεί: Πρώτο, ένα μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που να παίρνει θέση πάνω στα βασικά ερωτήματα, άρα να μιλάει για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, για τη διαγραφή του χρέους, για τις εθνικοποιήσεις κ.α., σε ρήξη με τη «νομιμότητα» και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Δεύτερον, πραγματική σύγκρουση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και την εξουσία του κεφαλαίου, με συνδυασμό εξωκοινοβουλευτικών και κοινοβουλευτικών μορφών πάλης. Τρίτον, απαιτείρωμαλέο λαϊκό κίνημα, με αντιθεσμούς λαϊκής εξουσίας, με μορφές λαϊκής αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και αυτοάμυνας. Χωρίς όλες τις μορφές πάλης, με τις οποίες ο ίδιος ο οργανωμένος λαός κάνει πράξη το μεταβατικό πρόγραμμα, δεν μπορεί να υπάρχει εξουσία των εργαζομένων. Για αυτό και επιμένουμε ότι, σε κάθε περίπτωση, η δυνατότητα επαναστατικής ανατροπής και πραγματικής εργατικής διεξόδου περνάει από τη συγκρότηση αυτοτελών μορφών πάλης για την εργατική εξουσία, ανταγωνιστικών και εξωτερικών προς το αστικό κράτος.Διαφορετικά ο κίνδυνος της ενσωμάτωσης ή και της ήττας θα παραμένει ανοιχτός.

Γ. Το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής

16. Η νέα κατάσταση και οι προηγούμενες εμπειρίες καλούν σε μια αποφασιστική αναβάθμιση της πολιτικής γραμμής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής (ΑΜΡΑ) με καρδιά ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, που θα συνδέεται και θα εμπνέεται από το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα. Για τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας των αγωνιζόμενων λαϊκών μαζών, με εργατική ηγεμονία και ανατρεπτική πολιτική προοπτική. Της μόνης συμμαχίας που μπορεί να νικήσει την κυβέρνηση και να ανατρέψει την επίθεση, να επιβάλει κατακτήσεις και αντιστροφή της ιστορικής πορείας.

17. Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος ως καρδιά του ΑΜΡΑ, περνά μέσα από:
- Τη δημιουργία ενός ενοποιημένου και μαζικού συντονισμού από ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία, αγωνιστικές ομοσπονδίες και μαζικές επιτροπές αγώνα, που θα αποτελέσει ένα πραγματικό αγωνιστικό σημείο αναφοράς μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για να συγκρουστεί και να ξεπεράσει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ομοσπονδίες και σωματεία.
Την οργανωμένη, σκληρή προσπάθεια για την  ταξική ανασυγκρότηση των σωματείων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και τη δημιουργία νέων, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.
- Την ενίσχυση και συντονισμό των ταξικών πολιτικοσυνδικαλιστικών σχημάτων, για τη συμβολή σε μια εργατική ταξική συσπείρωση όλων των δυνάμεων του αντισυνδιαχειριστικού συνδικαλισμού για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
- Τέλος, χρειάζεται να δυναμώσουν οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα επιτρέψουν στο εργατικό κίνημα να ενισχύσει τον πολιτικό του ρόλο, ως οργανωτή και δύναμη κρούσης των ευρύτερων λαϊκών διεκδικήσεων στις επερχόμενες μάχες.

18. Το ΑΜΡΑ, επιπλέον, οικοδομείται μέσα από την προσπάθεια για:
- Ένα σύγχρονο κίνημα ανέργων με τοπικές επιτροπές σε όλες τις γειτονιές και τις περιοχές, συνδεεμένο με το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα.
- Ένα εργατικό και λαϊκό μέτωπο πάλης υπέρ των ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιώματων, στηρίζοντας τη δουλειά της ΚΕΔΔΕ, .
- Ένα μαζικό αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα με τη συμβολή και συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ΚΕΕΡΦΑ, με ενιαιομετωπική δράση στις γειτονιές, ενιαίες αντιφασιστικές επιτροπές στη βάση και με συντονισμό τους, πάντα με όρους κινήματος και όχι με τη λογική του «συνταγματικού τόξου».
- Την πάλη κατά της ΕΕ και του ευρώ, στηρίζοντας τη σχετική πρωτοβουλία.
- Τις μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, ανυπακοής στα χαράτσια και αυτοάμυνας στις γειτονιές και τις πόλεις, σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση.
- Ένα μαχόμενο μαζικό κίνημα της νεολαίας ανατρεπτικής κατεύθυνσης σε συμμαχία με το ταξικό εργατικό κίνημα.
- Μέτωπα πάλης για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία, νερό, ενέργεια, μεταφορές κ.α.) ενάντια στιςιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας,
- Τον αγώνα για την υπεράσπιση του περιβάλλοντοςκαι της πόλης ενάντια στις ληστρικές επενδύσεις του κεφαλαίου.

19Για την οικοδόμηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης  και ανατροπής απευθυνόμαστε στη βάση και τις κορυφές όλων των κοινωνικών και πολιτικών ρευμάτων του αγώνα και σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς για κοινή δράση στο μαζικό κίνημα και σε μέτωπα της περιόδου, με όρους ισοτιμίας και σεβασμό στις απόψεις, με βάση τα κεκτημένα του κινήματος. Η κοινή δράση της Αριστεράς, ειδικά των μαχόμενωνδυνάμεών της, ανεξάρτητα από το χώρο που ανήκουν, αποτελεί μια ισχυρή προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός κινήματος ανατροπής.

Δ. Ο πόλος της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής ανατρεπτικής Αριστεράς
και η μετωπική πολιτική συμπόρευση για την ανατροπή

20. Επιδίωξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η συσπείρωση των ευρύτερων δυνατών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός μαζικού πόλου – πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς και των ευρύτερων δυνάμεων της ανατροπής, με την ηγεμονία του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος. Αυτός ο μαζικός πόλος – πολιτικό μέτωπο είναι αντικειμενικά απαραίτητος για τη δημιουργία του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

21. Άμεσο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η «μετωπική πολιτική συμπόρευση για την ανατροπή», η συμπόρευση των δυνάμεων τηςαντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τέτοιες δυνάμεις είναι πρώτα απ’ όλα οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες των κινημάτων, ο μαχόμενος κόσμος της Αριστεράς, οι «φυσικές πρωτοπορίες» που γεννιούνται μέσα στους ταξικούς αγώνες και νοιώθουν όλο και πιο πολύ την απόσταση ανάμεσα στις ανάγκες του αγώνα και την πολιτική και κινηματική ανεπάρκεια των ηγεσιών της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Είναι αγωνιστές από την βάση της Αριστεράς, δυνάμεις που προσανατολίζονται στη ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, με ταξική παρέμβαση στο εργατικό κίνημα.Είναι δυνάμεις με κομμουνιστική αναφορά. Δυνάμεις που θέτουν αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης κατά του ευρώ και της ΕΕ, όπως το Σχέδιο Β’ - Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Είναι οι οργανώσεις της επαναστατικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, όπως η ΚΟΑ, το ΕΕΚ, την ΟΚΔΕ Εργατική Πάλη και άλλες οργανώσεις. Είναι τα ρεύματα αριστερής αναζήτησης που διαφοροποιούνται από τα διάφορα «πατριωτικά», διαταξικά και απολίτικα ρεύματα του αντιμνημονιακού αγώνα.

Με όλες αυτές τις δυνάμεις μας ενώνει η έμφαση στην κλιμάκωση των αγώνων, η αναζήτηση ενός σύγχρονου μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος, η επιμονή στην αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, η αντιμετώπιση του ερωτήματος της εξουσίας με όρους ανατροπής και όχι διαχείρισης.

Εκτίμησή μας είναι ότι σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες για μια τέτοια συμπόρευση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στόχο έχει να αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες στο μέγιστο δυνατό βαθμό, το ίδιο καλούμε να κάνουν και οι άλλες δυνάμεις στις οποίες απευθυνόμαστε. Όλοι θα κριθούμε, τελικά, από την ουσιαστική συμβολή σε αυτή την προσπάθεια.

22. Πολιτική βάση μιας τέτοιας μετωπικής συμπόρευσης είναι το αναγκαίο κι απαραίτητο σήμερα μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Συγκεκριμένα: Η μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Η άρνηση πληρωμής – διαγραφή του χρέους. Το διώξιμο της τρόικας και κάθε κηδεμόνα. Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ αλλά και από το ΝΑΤΟ. Η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση. Ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και σε όλη την κοινωνία. Η πάλη για πραγματική δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία του εργαζόμενου λαού και η απελευθέρωση από τα δεσμά του σύγχρονου απολυταρχισμού του κεφαλαίου. Η υπεράσπιση της ζωής των εργαζομένων στην πάλη για την επιβίωση και η βελτίωση της θέσης τους ενάντια στη δικτατορία των μνημονίων, του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας. Η ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική. Η γραμμή της αγωνιστικής κλιμάκωσης, η αντισυνδιαχειριστική λογική και η επίγνωση ότι δεν υπάρχει περιθώριο για μια «φιλολαϊκή» κυβερνητική διαχείριση στα πλαίσια του ευρώ, της ΕΕ και του συστήματος, η επιμονή στην ανάγκη για επαναστατικές αλλαγές και για τη διεκδίκηση μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής.

23. Σε αυτή την κατεύθυνση και με βάση το περιεχόμενο που αναπτύχθηκε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στρατεύεται  ενιαία και αναλαμβάνει την πολιτική πρωτοβουλία να απευθυνθεί στις δυνάμεις και τους αγωνιστές που αναφέραμε. Με τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που θα συμφωνήσουν στο αναγκαίο περιεχόμενο, όπως αυτό προσδιορίζεται από την προηγούμενη παράγραφο, προχωρούμε άμεσα στη μετωπική πολιτική συμπόρευση για την ανατροπή και στην κοινή παρέμβαση στις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες. Με διατήρηση της αυτοτέλειας της κάθε δύναμης και με στόχο η διαδικασία αυτή να γίνει υπόθεση όχι μόνο οργανωμένων δυνάμεων, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών, να συζητηθεί πλατιά σε κάθε επίπεδο και να μην είναι υπόθεση μόνο κορυφής ή «μιντιακής» διαχείρισης της μετωπικής συμπόρευσης. Άμεσα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει κοινή πολιτική παρέμβαση στα εξής τέσσερα μέτωπα: α) στη μάχη για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, β) ενάντια στις επιστρατεύσεις και γενικότερα για τις δημοκρατικές εργατικές και λαϊκές ελευθερίες, γ) στη δημιουργία ενός μεγάλου ενοποιημένου εργατικού συντονισμού και γενικότερα, στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, δ) στην πάλη για την αντιμετώπιση τηςφασιστικής απειλής και του ρατσισμού και στον αγώνα για νομιμοποίηση και υπεράσπιση των μεταναστών ως τμήματος της εργατικής τάξης.

24. Η μετωπική πολιτική χρειάζεται την αυτοτέλεια και ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως μέτωπο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, για την ηγεμονία του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος. Δεν σημαίνει διάχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολύ περισσότερο υποκατάστασή της από τη μετωπική συμπόρευση για την ανατροπή.

Ε. Για την ανώτερη προγραμματική, μετωπική και οργανωτική συγκρότηση της  ΑΝΤΑΡΣΥΑ

25. Η ύπαρξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως ανεξάρτητης συγκροτημένης δύναμης, διακριτού πόλου μέσα στην Αριστερά είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αποτελέσει σήμερα ένα πρωτοπόρο ρεύμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με δημοκρατική λειτουργία, επεξεργασία μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής, εμβάθυνση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης και σύνδεσής του με μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Στη βάση αυτή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
- Παίρνει την πρωτοβουλία για μια σοβαρή θεωρητική και πολιτική συζήτηση γύρω από το ζήτημα της σχέσης κράτους, επανάστασης, εξουσίας και κυβέρνησης στη νέα εποχή της ταξικής πάλης.
- Οργανώνει ένα σχέδιο μαχητικής αυτοτελούς προβολής της συνολικής πολιτικής της πρότασης και της μετωπικής της πολιτικής.
- Οργανώνει τα βήματα για τη βαθύτερη επεξεργασία, ενοποίηση και παρέμβασή της ιδιαίτερα στο εργατικό κίνημα, αλλά και στα άλλα μέτωπα, όπως στο δημοκρατικό, το αντιφασιστικό – αντιρατσιστικό, το αντι – ΕΕ, του περιβάλλοντος κ.α.
- Συγκροτεί νέες επιτροπές και αναβαθμίζει την πολιτική και δημοκρατική λειτουργία και παρέμβαση όλων των επιτροπών, ειδικά των κλαδικών, για την ανάπτυξη βαθύτερων πολιτικών δεσμών με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
- Αναβαθμίζει ποιοτικά το μετωπικό δημοκρατικό χαρακτήρα για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ των οργανωμένων δυνάμεων και των ανένταχτων αγωνιστών, για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μαχόμενων και σκεπτόμενων μελών.