Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ - ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ - ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ



Ο Λ Ο Ι     Σ Τ Α   Μ Π Λ Ο Κ Α !

Η ακροδεξιά συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έχει επιλέξει το δρόμο της ευθείας σύγκρουσης με το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για να μπορέσει να εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Μετά την επίταξη στις απεργιακές κινητοποιήσεις στο ΜΕΤΡΟ και την κήρυξη των απεργιών στις συγκοινωνίες «παράνομων και καταχρηστικών», καταργεί το δικαίωμα των αγροτών να βγουν στην εθνική οδό και να διεκδικήσουν λύσεις στα οξυμένα προβλήματά τους.

Καταργεί στην ουσία το δικαίωμα στον αγώνα μιας αγροτιάς που στοχοποιείται με το Μνημόνιο 3 του μαύρου μετώπου Κυβέρνησης - Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ.

Το Μνημόνιο Νο 3 του μαύρου μετώπου στοχοποιεί τους αγρότες και καταργεί:

  -  Την 13η και 14η  σύνταξη.
  -  Μειώνει την επιστροφή του ΦΠΑ και του φόρου πετρελαίου.
  -  Αυξάνει τις εισφορές στον ΕΛΓΑ και ΟΓΑ
  -   Επιβάλλει φορολογία επί του τζίρου από το 1ο ευρά καθώς και στα αγροτεμάχια.
  -  Διαλύει ξεπουλάει οτιδήποτε κρατικοσυνεταιριστικό υπάρχει στην αγροτική
      παραγωγή (Εργοστάσια Ζάχαρης, ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΚΑΠ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ  κλπ. στο
      ντόπιο και ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο.

    Ο μόνος δρόμος για την παραγωγική ανασυγκρότηση με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και με εργατικό έλεγχο  είναι ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης.

     Ανατροπή μέσα από ένα παλλαϊκό πανεργατικό – πανεργατικό ξεσηκωμό για την πτώση της κυβέρνησης  που θα επιβάλει:
-   Την έξοδο από την Ε.Ε. και το Ευρώ
- Την εθνικοποίηση-κρατικοποίηση των Τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, για να περάσει στα χέρια των παραγωγών ο παραγόμενος πλούτος.

        ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ  ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ !!

Καλούμε τη φτωχομεσαία αγροτιά, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους άνεργους να στηρίξουν τα μπλόκα  των αγροτών. Καλούμε σε άμεσες  απεργιακές κινητοποιήσεις για τη διαμόρφωση ενός πραγματικού και από τα κάτω Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής.

Μόνο ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να επιβάλει τη ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ της εργαζόμενης πλειοψηφίας και των λαϊκών στρωμάτων και σε βάρος της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Μάχες που δε θα δοθούν, είναι από χέρι χαμένες…


Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Πηγή Περιοδικό Babushka μέσω aristeroblog.gr
*Συντομευμένη εκδοχή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ στις 27/1/2013, με τίτλο ‘’Η πρωτοβουλία στο λαϊκό κίνημα, για να αλλάξει στρατόπεδο ο φόβος’’
Aδιάβατη πλέον η Αθήνα. Κίνδυνος θάνατος για τους φιλήσυχους πολίτες και οικογενειάρχες. Βόμβες στη μια γωνία, καλάσνικοφ στην άλλη. Κτίρια ανατινάσσονται μέσα στις φλόγες. Οι επιχειρήσεις, ιδιωτικές και δημόσιες βρίσκονται στο έλεος αδίσταχτων συνδικαλιστών. Η δημοκρατία, η τάξη, η κανονικότητα, είναι σε κίνδυνο. Αν αυτά συμβαίνουν στις τηλεοράσεις μας και στα πολεμικά ανακοινωθέντα της ΝΔ και της κυβέρνησης,  ποιος ξέρει τι άλλο εξυφαίνεται πίσω από τις πλάτες μας;

Η στρατιωτική επιχείρηση ενάντια στους απεργούς του ΜΕΤΡΟ, σε αυτό το πλαίσιο, εμφανίστηκε σαν άμυνα της θεσμοθετημένης δημοκρατίας.
Τι αποκρυσταλλώνεται αλήθεια στην πολιτική αντιπαράθεση το τελευταίο διάστημα; Για την ΝΔ, αποκαλύπτεται η σκοτεινή διασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με πρακτικές βίας, αλλά και τρομοκρατικών ενεργειών. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για αστόχαστη εκτροπή της ΝΔ από τους κανόνες μιας έντιμης κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης, διολισθαίνοντας σε πρακτικές συκοφάντησης και προβοκάτσιας σε βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ΚΚΕ, καταγγέλλει μια ‘’στημένη’’ αντιπαράθεση, στο πλαίσιο ενός νέου δικομματικού παιγνίου.
Το βασικό στοιχείο των εξελίξεων κατά τη γνώμη μας, βρίσκεται στην αυξημένη κρατική και παρακρατική επιθετικότητα, που είναι σε πλήρη εξέλιξη και με σαφές σχέδιο. Με μεγάλο ειδικό βάρος σε αυτό που θα λέγαμε επιστήμη της προβοκάτσιας.
Υπάρχει ασφαλώς η ειδική πλευρά της διαμάχης για την κυβερνητική διαχείριση. Δεσπόζει η ανάπτυξη της πολιτικής στρατηγικής της ΝΔ να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ, στα μάτια και τη σκέψη της περιβόητης ‘’μεσαίας τάξης’’. Η κυβερνητική και κρατική διαχείριση είναι ασφαλώς υποσύνολο της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας του κεφαλαίου. Αποτελεί όμως το στοιχείο όπου διασταυρώνονται η επιβολή της οικονομικής, κοινωνικής εξουσίας του κεφαλαίου και η αναγκαία νομιμοποιητική λειτουργία της πολιτικής αποδοχής της, μέσα από ελεγχόμενους μηχανισμούς ενσωμάτωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτή ακριβώς η πλευρά είναι σε σοβαρή κρίση σήμερα. Ο παροξυσμός, το καθεστώς πανικού συχνά, που χαρακτηρίζει τη δράση αυτοπροστασίας του αστικού  πολιτικού συστήματος, υπερβαίνει το φόβο της ΝΔ και των άλλων συστημικών κομμάτων να χάσουν την κουτάλα της εξουσίας. Συμπυκνώνει την βαθύτερη ανησυχία απέναντι σε ρωγμές που έχουν εμφανιστεί στο σύστημα κυριαρχίας.
Δεν πρόκειται για μια επικοινωνιακή τακτική και μόνο. Αντίθετα, προσδιορίζεται από ορατούς πολιτικούς στόχους.
Ο πρώτος, σχετίζεται με την επιβολή ενός αντιδραστικού μετασχηματισμού των πολιτικών σχέσεων, ώστε να κατοχυρώνεται το αποφασιστικό τσάκισμα μορφών έκφρασης της λαϊκής αντίστασης και πολύ περισσότερο της εν δυνάμει ανατρεπτικής πολιτικής δράσης.
Μην ξεχνάμε ότι έχουν καταργηθεί οι συμβάσεις, άρα και η βάση για τα συνδικάτα και την απεργία.
Έχει αλλάξει όλο το εργατικό δίκαιο, παραδίνοντας την ατομική και συλλογική αντίσταση των εργατών στις ορέξεις των εργοδοτών.
Πάμε προοδευτικά, αλλά με ταχύτητα σε παρανομοποίηση της απεργίας, της κατάληψης, της διαδήλωσης.
Το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα βγάζει εκτός νόμου κάθε αμφισβήτηση του.
Η Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις, με τους εποχούμενους ή πεζούς αστυνομικούς των ποικίλων σωμάτων καταστολής, συχνά με προτεταμένα τα αυτόματα τους, παραπέμπουν σε Ισραηλινές πόλεις.
Αριστεροί, κομμουνιστές και άλλοι ταξικοί συνδικαλιστές, τίθενται προοδευτικά σε καθεστώς ομηρίας Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης, με τη δυνατότητα απόλυσης που δίνει το τελευταίο Μνημόνιο.
Όποιος λοιπόν θέλει να βαδίσει το δρόμο της αντίστασης στην άγρια λιτότητα, θα πρέπει να σταθμίσει ότι δεν έχει απλά να αναμετρηθεί με ένα σκληρό αντίπαλο ή να γκρινιάξει με την πραγματικότητα των λιπόψυχων συνδικάτων και ηγεσιών της αριστεράς. Θα έρθει αντιμέτωπος όχι μόνο με μία ακόμη δόση χημικών ή ένα καρούμπαλο, αλλά και με την απόλυση και την απειλή φυλάκισης.
Πρόκειται για την απαίτηση της απόλυτης συναίνεσης πάνω σε αυτό που είπε πρόσφατα ο ακροδεξιός σύμβουλος του Σαμαρά, Φαήλος Κρανιδιώτης: ‘’Σε μια δημοκρατική κοινωνία, η μόνη αποδεκτή βία είναι αυτή που υποχρεώνεται να ασκήσει το κράτος διά των άμεσων οργάνων της εξουσίας εφαρμόζοντας τους νόμους και το Σύνταγμα’’. Να θυμηθούμε βέβαια ότι τα μνημόνια, τα χαράτσια, η περικοπή συντάξεων, η αύξηση τιμής του πετρελαίου, τα ξεπουλήματα δημόσιων επιχειρήσεων, είναι πλέον νόμοι…
Υπάρχει όμως ακόμη και κάτι πιο σπουδαίο: Η προληπτική στοχοποίηση και κήρυξη σε παρανομία κάθε κριτικής άποψης, σε συνδυασμό με την οργανωμένη προβοκάτσια και την επιστράτευση της περιβόητης ΄΄ηθικής αυτουργίας’’. Και αυτό είναι τεράστια τομή.
Είδαμε τι έγινε με το Mall. Μια αναφορά στην πασίγνωστη αλήθεια ότι αυτό το τερατούργημα είναι χωρίς άδεια, αποτελεί απόδειξη ενοχής για την βομβιστική ενέργεια! Δεν έχει τέλος αυτή η λογική, σε συνδυασμό φυσικά με την δυνατότητα κράτους και παράνομου κράτους να οργανώνουν την οποιαδήποτε προβοκάτσια. Σήμερα ας πούμε  οι  εργαζόμενοι μιας επιχείρησης, δεν δέχονται τις μειώσεις μισθών ή δεν υπογράφουν τις απολύσεις τους… Ή οι κάτοικοι μιας περιοχής φωνάζουν πως δε θέλουν τον τόπο τους να γίνει χωματερή. Φυσικά δε μασούν τα  λόγια τους ενάντια σε πολιτικά κόμματα ή εργοδότες ή δημοσιογράφους ή εργολαβικές εταιρείες που βρίσκουν απέναντι. Αν αύριο, κάποιος σημαίνων από αυτούς τους αφέντες αυτοκτονήσει, τρακάρει, αποτελέσει θύμα ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ τους ή Ιφιγένεια σε προβοκάτσια, ο ένοχος είναι δοσμένος.
Στόχος δεν είναι μόνο μια κοινωνική και πολιτική πρωτοπορία. Είναι και η ευρύτατη κοινωνική πλειονότητα που μπορεί να μη δρα συλλογικά όπως θέλει η ανατρεπτική αριστερά, αλλά έχει από-στοιχηθεί από τα αστικά κόμματα, δεν πείθεται από την μνημονιακή πολιτική που επιβάλλουν το κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το να πειστούν τα εκατομμύρια πλέον ανέργων, φτωχών, κακοπληρωμένων, απολυμένων, χρεωκοπημένων, ότι τα διαδοχικά μνημόνια θα λύσουν τα προβλήματα, είναι μάλλον αδύνατο.
Το μόνο εφικτό για τις καθεστωτικές δυνάμεις, είναι να καθοριστεί η συμπεριφορά του κόσμου από τον ‘’τρόμο του χειρότερου’’. Αυτός υποτίθεται ότι παραμονεύει σε οποιαδήποτε πορεία εκτός αυτού που θεωρείται κακό και άδικο, αλλά γνωστό και κανονικό. Έξω από τη Μέρκελ που όλοι βρίζουν, αλλά μπορούν και να βλέπουν, τους κρατικοδίαιτους, αλλά γνωστούς, καπιταλιστές της φοροκλοπής και των σκανδάλων, των αντιπαθέστατων, αλλά τακτικών στο ραντεβού των 8, ανθρωποειδών του ΜΕΓΚΑ, των καταγέλαστων, αλλά με ονοματεπώνυμο, πολιτικών υπηρετών της τρόικας που παρελαύνουν στη Βουλή τσιρίζοντας, ποιες βόμβες και ποιά τέρατα άραγε μας περιμένουν;
Ο αστικός συνασπισμός εξουσίας, επιδιώκει - και θα κλιμακώσει σε αυτήν την κατεύθυνση- να λύσει με ριζικό και εξωκοινοβουλευτικό τρόπο, το ερώτημα της κυβερνητικής διαχείρισης, πολύ πριν από το στήσιμο της οποιαδήποτε κάλπης. Και εδώ είναι που έχει δυστυχώς εκχωρηθεί κοινωνικό και πολιτικό πεδίο δράσης και πρωτοβουλίας κινήσεων από την αριστερά.
Βρίσκει και τα κάνει η ΝΔ και γενικά το αστικό πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κατάχτηση της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις 17 Ιούνη, διάβασε ανάποδα το πολιτικό μήνυμα: Αντί για την ενθάρρυνση και μαζική λαϊκή νομιμοποίηση προς μια κατεύθυνση ανάταξης του λαϊκού κινήματος και της δράσης της αριστεράς, με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και της αδύναμης τρικομματικής κυβέρνησης, είδε σε αυτό μια εντολή για ‘’λούφα και παραλλαγή’’. Διαμόρφωσε - με δική του πρωτοβουλία, σε συνθήκες πολιτικής και ψυχολογικής υπεροχής του και όχι πίεσης- μια πολιτική στρατηγική που την συμπύκνωσε ο Παπαδημούλης, στην επανάληψη της γνωστής ΕΔΑίτικης ρήσης ‘’θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα’’. Που είχε καταλήξει βέβαια στη δικτατορία. Οι υπολογισμοί έλεγαν ότι η κυβέρνηση θα πέσει ως ‘’ώριμο φρούτο’’ με την αποτυχία του μνημονίου. Το μόνο που έμενε χοντρικά στον κόσμο, ήταν δημοκρατική επαγρύπνηση, απόκρουση πιθανών προβοκατσιών έντασης, οργάνωση αλληλεγγύης (σε σχετική αντιπαράθεση με τη διεκδίκηση) και φυσικά αναμονή των εκλογών, όπου θα πρόκυπτε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ και άγνωστη λοιπή σύνθεση.
Η πρώτη συνέπεια εκχώρησης κοινωνικού και πολιτικού πεδίου και της σχετικής υποχώρησης του εργατικού κινήματος και της ευρύτερης λαϊκής κινητοποίησης, ήταν ηεξωκοινοβουλευτική απογείωση της δράσης της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Έπαιξαν το ρόλο του προπομπού, για να ακολουθήσει η επιδρομή των ταγμάτων του Δένδια, αλλά και γενικότερα η υπεραντιδραστική στροφή της κυβέρνησης, τόσο στην πολιτική πρακτική, όσο και το δημόσιο λόγο της. Μαζί φυσικά και με τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ… Ο ρόλος της ναζιστικής οργάνωσης φαίνεται με απόλυτη σαφήνεια, αν δούμε πως αλληλοσυμπληρώνεται όλο και πιο καθαρά με την κυβερνητική πολιτική και την κρατική καταστολή. Είναι το μακρύ, ανεπίσημο χέρι των ‘’πάνω’’ μέσα στους ‘’κάτω’’. Στην ‘’ομαλή’’ περίοδο αρκούνται στην καλλιέργεια των πιο ποταπών αρνητικών πλευρών στη λαϊκή συνείδηση, που αναπτύσσονται μέσα στην κοινωνική απελπισία: ‘’ Αφού εγώ δεν έχω δουλειά, γιατί να μην απολυθούν και άλλοι, να μάθουν τι σημαίνει απόρριψη και φτώχεια;’’, ‘’Αφού εγώ παίρνω 800, αυτός γιατί να παίρνει 1600 ή 2000;’’, ‘’Αφού εγώ δεν τολμώ, δεν μπορώ να απεργήσω, γιατί να μη σπάσουν το κεφάλι του απεργού, που με κάνει να φαίνομαι κιοτής;’’. Στην οξυμένη περίοδο, οι φασίστες παίρνουν καθαρά θέση δίπλα στην κυβέρνηση, στο κράτος, στην επιθετικότητα ενάντια στο εργατικό κίνημα και φυσικά στον έξαλλο αντικομουνισμό της ΝΔ. Χαρακτηριστική η στάση τους εναντίον των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ. Όπως το αστικό κράτος, δρα όλο και πιο πολύ σε συνεργασία με το παρά(νομο)-κράτος, έτσι και η συνταγματική ΝΔ θα αλληλοσυμπληρώνεται με τη φασιστική Μαύρη Νύχτα.
Η πολιτική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, ποια είναι;
Σε ότι αφορά το εσωτερικό πεδίο, αρκείται σε μια αγχωτική και ανιστόρητη καταδίκη ‘’κάθε μορφής βίας’’, ενώ ο Πρόεδρος του θα δηλώσει σε μια απόλυτη ένδειξη αποδοχής της ατζέντας της ΝΔ: ‘’Απευθυνόμαστε και ασχολούμαστε κυρίως με τα προβλήματα της μεσαίας τάξης’’ (Συνέντευξη σε Ν. Χατζηνικολάου). Αυτή η ‘’μεσαία τάξη’’, έγινε πλέον σημείο αναφοράς. Παρά το γεγονός ότι οι μισθωτοί, εργαζόμενοι και άνεργοι είναι πάνω από 65% στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία του 25% περίπου των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και των φτωχομεσαίων αγροτών, που απειλούνται σήμερα με αφανισμό, ευχαρίστως θα τα έκαναν γης μαδιάμ ενάντια στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική. Η γονυκλισία στην φαντασιακή ‘’μεσαία τάξη’’ είναι στην ουσία μια πολιτική στάση υποταγής στην νομιμότητα των μνημονίων, δηλαδή στην λιτότητα, την ανεργία, την αδικία. Είναι μια στάση αποκήρυξης της ριζοσπαστικής δράσης και πολύ περισσότερο παρανομοποίησης κάθε λογικής ξεσηκωμού και εξέγερσης. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, τοποθέτησε εαυτόν στο ‘’συνταγματικό τόξο’’, μαζί με τα κόμματα της τρόικας, αποδεχόμενος ένα κατασκευασμένο δίλημμα που έντεχνα έθεσαν οι δυνάμεις της υποταγής σε μια πολιτική που μετατρέπει το άδικο σε νόμο και σε σύνταγμα.
Η ΝΔ, δεν διάλεξε βέβαια τυχαία το πεδίο, πάνω στο οποίο ξεκίνησε να  εκδηλώνει την επίθεση. Δεν ξεκίνησε από την σύλληψη απεργών σε ένα κατειλημμένο εργοστάσιο ενάντια στις περικοπές μισθών, ούτε σε ένα υπουργείο ενάντια στις απολύσεις, ούτε σε μια ΔΟΥ ενάντια στη φορομπηξία. Ξεκίνησε από τις καταλήψεις σπιτιών και θα είχαμε συνέχεια φυσικά. Η σχετική ανυπαρξία των πρώτων, στο φόντο μιας τραγικής πολιτικής στρατηγικής ‘’ώριμου φρούτου’’, την βόλεψε αφόρητα. Έτσι και η επιχείρηση ΜΕΤΡΟ έπεσε σχετικά στα μαλακά.
Η μαύρη αλήθεια είναι πως αυτή η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε πως η ΝΔ είναι σε καλό δρόμο, δηλαδή ότι έχει μια πολιτική στρατηγική που φέρνει αποτελέσματα θετικά για αυτήν.
Το δεύτερο επίπεδο κινήσεων του ΣΥΡΙΖΑ,  ήταν αυτό που ήθελε να δώσει την εικόνα της μετριοπαθούς δύναμης που γίνεται αποδεκτή από τους πάτρωνες του καπιταλιστικού κόσμου στο εξωτερικό. ‘’ Σε ότι αφορά την προοπτική της ευρωζώνης, είμαστε εταίροι’’ θα πει στον Σόιμπλε ο Τσίπρας. ‘’Δε θα  σκίσουμε τις δανειακές συνθήκες, θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη’’, δεσμεύτηκε και στις ΗΠΑ, όπου έτρεξε για την ορκωμοσία Ομπάμα. Και οι πιο υποψιασμένοι εντυπωσιάστηκαν από τις παρεμβάσεις στελεχών του, που εκθειάζουν ανοιχτά πλέον το δήθεν πετυχημένο μοντέλο διαχείρισης της κρίσης από τον Ομπάμα. Σα να μιλάνε για απόπειρες που κάνει η Βενεζουέλα  και όχι η ηγεμονική καπιταλιστική δύναμη του κόσμου, που έχει το 1% του πληθυσμούς της σε φυλακές με υποχρεωτική και απλήρωτη εργασία. Αυτή δε η κρίση, ας ρίξει κανείς μια ματιά στις εκεί ομιλίες του Τσίπρα, δεν έχει επίθετο, δεν είναι καπιταλιστική, είναι της ‘’κλεπτοκρατίας’’.
Δε μπορεί να είναι κανείς αδιάφορος απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, που μπορεί να οδηγήσει σε ταπεινωτική ήττα για το λαϊκό κίνημα. Το ζητούμενο είναι ο λαϊκός παράγοντας να βγει ξανά στο προσκήνιο, αναλαμβάνοντας την επιθετική πρωτοβουλία των κινήσεων, με αποφασιστικό και μαχητικό τρόπο. Στο φως της μέρας και εκεί που έχει απόλυτο πλεονέκτημα, δηλαδή στη σύγκρουση για τον κουτσουρεμένο μισθό, την τρομοκρατία των απολύσεων, τα χαράτσια, το ‘’χρυσό’’ πλέον πετρέλαιο θέρμανσης, το δολοφονικό φορολογικό νομοσχέδιο, την απαίτηση για ελευθερία για όλους.
Τα περί ‘’αποφυγής της παγίδας της έντασης’’, είναι επικίνδυνες αφέλειες και αποπροσανατολισμός από την πραγματικότητα μιας σύγκρουσης που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα τμήματα της αριστερής διανόησης, που ταυτίζονται ή θέλουν να δικαιολογήσουν την υποστήριξη που παρέχουν, όχι απλά αποδέχονται την παγίδα της ΝΔ, αλλά μάλλον την θεωρούν και ως ‘’μάνα εξ ουρανού’’, για να δικαιολογηθεί η ‘’λούφα και παραλλαγή’’ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. ‘’Βλέπετε;-λένε με ύφος σοφού παντογνώστη-Η ΝΔ έντρομη μπροστά στην απειλή που συγκροτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να μας σύρει στην πρόωρη σύγκρουση και ειδικά στην …ένοπλη πάλη. Όπως έγινε τη δεκαετία του 70 στην Ιταλία. Αλλά εμείς δε θα τσιμπήσουμε…’’.
Έτσι, το φάντασμα της ‘’ένοπλης πάλης’’, κατασκευάζεται και συντηρείται από κοινού με τη ΝΔ, για να προσπεραστεί η μεγάλη και ουσιαστική ανάγκη να δράσει οργανωμένα, μαχητικά, αποφασιστικά η εργατική τάξη και ο λαός που εξανδραποδίζονται. Ξορκίζεται και εξοβελίζεται έτσι κάθε έννοια πραγματικού αγώνα.  Άλλα είναι που λείπουν: Η απεργία και η μαζική διαδήλωση, η επιτροπή αγώνα, οι καταλήψεις των δημοσίων επιχειρήσεων που ξεπουλιούνται,  η κοινή στήριξη των εστιών εργατικού και κοινωνικού αγώνα, η πρωτοβουλία για μαχητική άμυνα και  αντεπίθεση. Είναι οι πολιτικοί στόχοι ανατροπής, όπως η διαγραφή του χρέους και η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ, που θα έπρεπε να υπάρχουν και να δώσουν την προοπτική, αντί να περιορίζονται όλα στο στικάκι της Λίστας Λαγκάρντ.
 Σε αυτό το πεδίο, η αριστερά όχι μόνο δε χρειάζεται να απολογηθεί ότι ‘’δεν στηρίζει ακραίες ενέργειες’’, αλλά αντίθετα οφείλει να κάνει ότι μπορεί ώστε να συμβάλλει στην άνοδο της οργάνωσης και της μαχητικής αντι-βίας του κόσμου που λιμοκτονεί και κρυώνει. Και το πρώτο ζητούμενο εδώ είναι το εργατικό κίνημα, που δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Αλλά δεν έχει κάνει και τα απαραίτητα βήματα χειραφέτησης από τον νυσταλέο κρατικό συνδικαλισμό. Αυτόν που ετοιμάζει δεκαήμερη εκδρομή στην Αλεξανδρούπολη, ‘’κολλώντας’ ’δύο τριήμερα, βαφτίζοντάς την Συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Κάθε φορά που δεξιά και ακροδεξιά κέντρα επισημαίνουν χαιρέκακα τις γονυκλισίες του ΣΥΡΙΖΑ σε Σόιμπλε, ΗΠΑ και ΔΝΤ, στελέχη του ανταπαντούν: ‘’Διαλέξτε επιτέλους. Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Εξωνημένη γιάφκα τρομοκρατών ή πουλημένο νέο-ΠΑΣΟΚ στους δυνάστες του λαού;’’ Κανείς δε θα απαντήσει από αυτούς που ρωτούν. Διότι, για αυτούς δεν υπάρχει δίλλημα: Όσο περισσότερο θα  πετυχαίνουν την πανικόβλητη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο θα εντείνουν τις κατηγορίες για …αριστερισμό.Θα στερεώνουν το κερδισμένο έδαφος και θα τον σέρνουν ακόμη πιο δεξιά. Είναι μια ολόσωστη στρατηγική, καθόλου αντιφατική και απόλυτα αποτελεσματική. Είναι μάλιστα δοκιμασμένη, σε άλλες συνθήκες, με το ΠΑΣΟΚ. Μην ξεχνάμε το μόνιμο παραμύθι ότι ο Α. Παπανδρέου ήταν και ..αρχηγός της ‘’17 Νοέμβρη’’. Από τη μια τσαλακώνει, τσακίζει την όποια ριζοσπαστική δυναμική, πετσοκόβει την δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει πραγματικά εναλλακτικό πόλο με πλειοψηφικούς όρους. Από την άλλη, αν παρ’ όλα αυτά, συμβεί το ‘’ατύχημα’’, να είναι ήδη ξεδοντιασμένος, ακίνδυνος, δοσμένος, κλειδωμένος.
Πώς να σταθούμε απέναντι σε αυτό; Με πολιτική ευθύνη και όχι αδιαφορία. Και με ένα και μοναδικό κριτήριο: Να ηττηθεί η πολιτική στρατηγική του αστικού συνασπισμού εξουσίας.
Αν αυτοί θέλουν καταχώνιασμα και εξαφάνιση των αντικαπιταλιστικών, αντι-ΕΕ στόχων και μέτρων που αποτελούν όρους για τη σωτηρία των εργαζομένων, εμείς παλεύουμε για την ηγεμονία τους μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Αν η αστική τάξη και το πολιτικό σύστημα, θέλει να βγάλει στην παρανομία την έννοια της μαζικής εξωκοινοβουλευτικής δράσης, του ξεσηκωμού και το δικαίωμα της εξέγερσης της κοινωνικής πλειονότητας, εμείς πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε σε αντίθετη κατεύθυνση.
Με αυτή την έννοια και από αυτή τη σκοπιά, η ήττα της πολιτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ της ‘’νομιμοφροσύνης’’ και της υποταγής σε ΕΕ και ΗΠΑ, από τα αριστερά και με προωθητικούς όρους, είναι προϋπόθεση για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης,  για μια νικηφόρα αριστερή αντικαπιταλιστική προοπτική. Διαφορετικά θα μιλάμε για μια στρατηγική ήττα με μακροχρόνιες επιπτώσεις, ανάλογης αυτής που συνέβη στην Ιταλία κάποια χρόνια πριν.
Ή, όπως το έχει θέσει ο Ντ. Μπενσαϊντ, πρέπει να μείνουμε τουλάχιστο  ‘’σε απόσταση από συμβιβασμούς με ένα μικρότερο κακό που θα ήταν ο συντομότερος δρόμος προς το χειρότερο κακό’’.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Πέντε ερωτήματα προς τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς



Του Γιώργου Ρούση  
Οι καιροί είναι κρίσιμοι και οι αρνητικές εξελίξεις  – ραγδαία ένταση της ρεφορμιστικής ενσωμάτωσης από τη μια, και  του σεχταρισμού από την άλλη- στα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς  δεδομένες.
Κάτω από αυτές  τις συνθήκες  δεν είναι πια δυνατόν στο όνομα της διατήρησης των  μικρόκοσμων μας   – απόρροια και αυτή της διάβρωσης μας από την κυρίαρχη ιδεολογία - οι δυνάμεις της  ριζοσπαστικής Αριστεράς να μην βρίσκουν το κοινό τους τόπο για να συγκροτήσουν ένα πολιτικό πόλο με αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικο-δημοκρατικό και λαϊκό-πατριωτικό (όπως το προσδιόριζε ο Γκράμσι)  περιεχόμενο, που αγωνιωδώς αναμένουν και απαιτούν χιλιάδες ενταγμένοι και ανένταχτοι αγωνιστές της αριστεράς.
Άμεσα λοιπόν, και δίχως υπεκφυγές καλούνται  να απαντήσουν στα παρακάτω πέντε  ερωτήματα.
Ερώτημα πρώτο: που αφορά  στις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστικές.  Θεωρούν ή όχι αναγκαία την ύπαρξη ενός πολιτικού υποκειμένου, δηλαδή ενός πραγματικού κομμουνιστικού κόμματος της σύγχρονης εργατικής τάξης, ή αρκούνται μόνον στο  λαϊκό κίνημα; Και αν ναι μήπως έφτασε η ώρα να προχωρήσουμε θαρραλέα στη συγκρότηση του;

Ερώτημα δεύτερο: Δέχονται ή όχι ότι υπάρχουν μεταρρυθμίσεις-κατακτήσεις όπως πχ η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ ή οι κοινωνικοποιήσεις σημαντικών τομέων της οικονομίας, ή ακόμη μια προοδευτική αναθεώρηση του Συντάγματος,  που  συμβάλουν στην επίτευξη του σοσιαλιστικού στρατηγικού στόχου, ή θεωρούν ότι όλα αυτά έχουν νόημα μόνον αν κατακτηθεί προηγουμένως η πολιτική εξουσία;

Ερώτημα τρίτο: Θεωρούν ή όχι αναγκαία για την προώθηση αυτών των μεταρρυθμίσεων τη συγκρότηση μιας μετωπικής πολιτικής συμπαράταξης που θα συσπειρώνει αυτές τις δυνάμεις και η οποία  μπορεί να προσλάβει και το χαρακτήρα μιας εκλογικής συνεργασίας ; ή πιστεύουν ότι τα υπάρχοντα σχήματα από μόνα τους είναι ικανά  να έχουν μια ουσιαστική παρέμβαση στην αντιμετώπιση της σημερινής βαρβαρότητας;

Ερώτημα τέταρτο: Δέχονται  ότι αυτό το Μέτωπο θα μπορούσε να συγκροτήσει  μια κυβέρνηση,  η οποία αποδυναμώνοντας την  αστική εξουσία θα στοχεύει στη  συντριβής της, ή θέτουν ως προϋπόθεση συμμετοχής τους στην όποια κυβέρνηση την κατάκτηση και της πολιτικής εξουσίας;

Και αν συμβαίνει αυτό το τελευταίο τότε η κυβέρνηση ποιών δυνάμεων θεωρούν ότι μπορεί να εφαρμόσει το όποιο μετωπικό τους πρόγραμμα;


Ερώτημα πέμπτο:  Πιστεύουν ότι αυτό το Μέτωπο μπορεί να συμπεριλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον αποκλείουν εφόσον είναι πια σαφές ότι  η εξουσιομανία του τείνει να  εξαφανίσει και τα τελευταία ίχνη αριστεροσύνης  του, και καταδηλώνει με τον πλέον επίσημο τρόπο, δια στόματος του Προέδρου του, ότι είναι ο καλύτερος θεματοφύλακας του ευρώ, της ΕΕ και των ιδιωτικών επενδύσεων, ενώ δεν αποκλείει τη κυβερνητική συνεργασία με νυν κυβερνητικές ή  και  εθνικιστικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης ;

Και ακόμη πιστεύουν ότι μπορεί σε αυτήν την συμπαράταξη να συμμετέχει το ΚΚΕ όταν με τις θέσεις  για το 19ο  Συνέδριο  του, και τα λεγόμενα της Αλέκας Παπαρήγα, αποκλείει  κάθε συνεργασία σε πολιτικό επίπεδο, και σε παγκόσμια πρώτη κάθε εκλογική συνεργασία,(θέση 67) όχι με προγραμματικό κριτήριο, αλλά  με κριτήριο το αν ήταν κάποιος ήταν κάποτε μέλος  του ΚΚΕ , ή αν αποδέχεται ή όχι της περί  «υπαρκτού σοσιαλισμού» ανάλυση του;


Και για να μην κοροϊδευόμαστε. Επειδή αυτή η ιστορία του Ριζοσπαστικού Αριστερού Πόλου παρά τις σημαντικές υπαρκτές συγκλίσεις, σέρνεται ήδη πολύ καιρό, δεν έχει κανένα νόημα οι διάφορες δυνάμεις να διακηρύσσουν στα λόγια  ότι τοποθετούνται υπέρ του, αλλά θα πρέπει να το υλοποιήσουν στην πράξη.
Μήπως λοιπόν  ήλθε πια η ώρα, να περάσουμε στην πρώτη από τις «δυο  κατηγορίες  πάντα:   δρώντες και θεατές» -που λέει και ο ποιητής- της μετωπικής πολιτικής; Μήπως ήλθε  η ώρα να ξεπεράσουμε τους εαυτούληδες  μας;
Νάστε σίγουροί ότι αν δεν το πράξουμε άμεσα,  όταν στο μέλλον θα κάνουμε αυτοκριτικά και πάλι λόγο για άλλη μια χαμένη ευκαιρία, θα είναι πια αργά.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ! Το κυβερνητικό πραξικόπημα δεν θα περάσει, οι απεργοί στο μετρό θα νικήσουν



Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη έδειξε το κυνικό αντιδραστικό αντεργατικό της πρόσωπο, διατάσσοντας την επίταξη των ηρωικών απεργών του μετρό. 

Στόχος είναι να καταστήσει όλους τους εργάτες και εργαζόμενους δούλους, με μισθούς – ψίχουλα χωρίς συλλογικές συμβάσεις, και τις δημόσιες συγκοινωνίες διαλυμένες για να ξεπουληθούν στους ιδιώτες. Κυβερνούν πια με αλλεπάλληλα ωμά πραξικοπήματα, από τις Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στους ΟΤΑ μέχρι την επίταξη στις συγκοινωνίες.

Τώρα δεν χρειάζονται πολλά λόγια! Ο καθένας θα διαλέξει στρατόπεδο!

Είτε θα περάσουν τα αντεργατικά τανκς του μνημονίου, είτε θα νικήσουν οι απεργοί του μετρό και των συγκοινωνιών και θα μπούμε σε τροχιά ανατροπής της φασίζουσας επίθεσης της κυβέρνησης, της τρόικας, της ΕΕ και του ΔΝΤ!

Η νίκη των απεργών στις συγκοινωνίες θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων!

Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν στον αγώνα του Μετρό το δικό τους καθήκον για να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Κανένας δέν είναι ο απρόσωπος "επιβάτης"  που κολακεύουν υποκριτικά τα ΜΜΕ και οι κολαούζοι της τρόικας. 

Δεν ξεχνούμε ότι οι εργαζόμενοι στο μετρό, από τις διαδηλώσεις μέχρι την «άνοιξη» της Πλατείας Συντάγματος, στάθηκαν στο πλάι του λαού και της νεολαίας. Δεν θα τους αφήσουμε εμείς τώρα χωρίς την έμπρακτη αλληλεγγύη μας.  

Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η κλιμάκωση και γενίκευση των απεργιών σε όλες τις συγκοινωνίες, σε άλλους κλάδους και συνολικά!

Κανένα συνδικάτο, κανένας συνδικαλιστής δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορο μπροστά στην επίταξη των εργατικών δικαιωμάτων!

Όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, όλες οι μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος πρέπει να στηρίξουν τώρα, άμεσα και αποφασιστικά, με όλα τα μέσα, τον αγώνα του μετρό και των συγκοινωνιών

-         όλοι τώρα στο αμαξοστάσιο του μετρό στα Σεπόλια!
-         Απαντάμε με γενίκευση των απεργιών, διαδηλώσεις, καταλήψεις!
-         Η επίταξη δεν περνά! Κάτω τα χέρια από τους απεργούς!
-         Νίκη στον αγώνα των εργατών, κάτω η συγκυβέρνηση του αίσχους και της τρομοκρατίας.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ!



ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΥΛΙΔΑΣ!

Δραματικές και επικίνδυνες είναι οι επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής στην καθημερινή μας ζωή καθώς μέσα σε όλα τα άλλα η τρικομματική συγκυβέρνηση και η Τρόικα δρομολογεί και τη πλήρη διάλυση της δημόσιας υγείας. Στο στόχαστρο της επίθεσης εδώ και καιρό έχουν μπει και τα Κέντρα Υγείας και απ’ ότι φαίνεται ήρθε και η ώρα του Κ.Υ. Στυλίδας μαζί με τα υπόλοιπα στο νομό μας (Δομοκός, Μακρακώμη,  Αταλάντη και Αμφίκλεια).


Η δραματική κατάσταση στην περίθαλψη δεν κρύβεται πια. Επιστημονικά περιοδικά και διεθνείς οργανισμοί μιλούν ανοικτά για ανθρωπιστική κρίση τεραστίων διαστάσεων.

Οι υγειονομικοί και οι πολίτες - ασθενείς ζουν καθημερινά τις καταστροφικές επιπτώσεις της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Με αυτές τις εξελίξεις στην περίθαλψη, η "ανθρωπιστική κρίση" παίρνει πλέον διαστάσεις υγειονομικής γενοκτονίας.

Είναι προφανές πως το κλείσιμο του Κ.Υ. Στυλίδας ή ακόμα και η υπολειτουργία του θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το λαό της Ανατολικής Φθιώτιδας.  

Η ανατροπή της διάλυσης της υγείας και του Κέντρου Υγείας, δεν θα έρθει από κανέναν τοπικό μεσσία, ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι ντόπιοι βουλευτές, που κάθε τόσο επισκέπτονται τη Στυλίδα προσπαθώντας να φτιασιδώσουν το προφίλ τους, είναι οι ίδιοι δοσίλογοι που δεν δίστασαν ούτε μια φορά στο πρόσφατο παρελθόν να ψηφίσουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν και τα Κέντρα Υγείας στο κλείσιμο, είναι όλοι αυτοί που δεν δίστασαν να εφαρμόσουν όλες τις εντολές της τρόικας, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Η ανατροπή θα έρθει μόνο από τον ίδιο το λαό, όλους εμάς, με τον ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της εξαθλίωσης που αυτή επιβάλει.  


ΝΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΘΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΥΛΙΔΑΣ!

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ
ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ!

ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ και θα την γράψουμε εμείς οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, ανατρέποντας τη χούντα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - Ε.Ε. - ΔΝΤ και τα πολιτικά τσιράκια τους, υπερασπίζοντας τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

19 του Γενάρη – ΑΘΗΝΑ πόλη αντιφασιστική



ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΤΡΟΪΚΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟΝΑΖΙ!

Το Σάββατο, 19 του Γενάρη 2013, ένα μαζικό, ενωτικό, αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό ποτάμι θα πλημμυρίσει τους δρόμους της Αθήνας, με συγκέντρωση στην Ομόνοια στις 2μμ, πορεία και συναυλία στο Σύνταγμα στις 4μμ.

Με κεντρικό σύνθημα «19 του Γενάρη – ΑΘΗΝΑ πόλη αντιφασιστική», πάνω από 250 ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, ακτιβιστές και συγγραφείς, επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, δεκάδες κοινότητες μεταναστών, σειρά εργατικών σωματείων και φοιτητικών συλλόγων, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και αντιφασιστικές επιτροπές, λαϊκές συνελεύσεις και κοινότητες ομοφυλοφίλων, σύλλογοι ΑΜΕΑ και φίλαθλοι ομάδων, οργανώσεις της Αριστεράς, τοπικές επιτροπές της ΚΕΕΡΦΑ και άλλων αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών κινήσεων, ενώνουν τις δυνάμεις τους για ένα μεγάλο αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό συλλαλητήριο.

Από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη, χιλιάδες αντιφασίστες και αντιφασίστριες θα ταξιδέψουν για την πανελλαδική διαδήλωση και συναυλία. Και την ίδια μέρα σε μια σειρά χώρες και πόλεις σε όλο τον πλανήτη, χιλιάδες συμπαραστάτες του αντιφασιστικού-αντιρατσιστικού κινήματος της χώρας μας μετατρέπουν την 19η του Γενάρη σε ένα κύμα διεθνούς αλληλεγγύης διαδηλώνοντας έξω από ελληνικές πρεσβείες και προξενεία.

Διαδηλώνουμε ενάντια στη φασιστικής έμπνευσης ανατροπή κατακτήσεων και δικαιωμάτων, ενάντια στο διχασμό των εργαζομένων, για να μπει τέλος στην εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, για να πετάξουμε τους φασίστες έξω από τους δρόμους, τις γειτονιές και τα σχολεία μας. Οι νεοναζί της Χ.Α. είναι συμμορία δολοφόνων, απόγονοι του Μεταξά, των γερμανοτσολιάδων και της χούντας. Είναι το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών, που στηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, δίνουν άλλοθι στους μεγαλο-επιχειρηματίες τύπου Μάνεση, ψηφίζουν τις φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές. Δε θα αφήσουμε αναπάντητες τις φασιστικές και ρατσιστικές τους επιθέσεις σε μετανάστες και αγωνιστές του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος. Θα τσακίσουμε, με τη δύναμη του οργανωμένου μαζικού κινήματος, την προσπάθειά τους να μετατρέψουν την πρόσκαιρη εκλογική τους επιτυχία σε τάγματα εφόδου και έλεγχο των δρόμων.

Διαδηλώνουμε ενάντια στην τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού, την κυβέρνηση Σαμαρά, που ανατρέπει πραξικοπηματικά συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, που παίζει το χαρτί του ρατσισμού και της καταστολής για να χτυπήσει το κίνημα και την Αριστερά. Που στοχοποιεί τους μετανάστες για την καταστροφή που φέρνουν οι μνημονιακές πολιτικές της. Διαδηλώνουμε ενάντια στη βαρβαρότητα των μνημονίων, της πολιτικής των απολύσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της λιτότητας και των χαρατσιών. Η μάχη για να εξαφανίσουμε τους νεοναζί είναι δεμένη με τους αγώνες για να σώσουμε τα σχολεία και τα νοσοκομεία, τις δουλειές και τους μισθούς, από τη λεηλασία της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού.

Η ενότητα της εργατικής τάξης, ντόπιων και μεταναστών, είναι απαραίτητη για να ανατρέψουμε τα μνημόνια και να επιβάλλουμε τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Για ν’ ανοίξει ένας άλλος δρόμος, όπου ένα πανίσχυρο και ρωμαλέο μαζικό κίνη­μα, οργανωμένο παντού, με τα δικά του όργανα, θα μπορεί να επιβάλλει τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα με τη δύναμη του λαϊκού ξεσηκωμού. Με την αντικαπιταλιστική Αριστερά που στοχεύει στη συνολική πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση, την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, στην εξουσία των εργαζομένων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους και τους άνεργους, τους νεολαίους και τους συνταξιούχους, τους μετανάστες και όλους τους αγωνιστές, να συμμετάσχουν μαζικά στο μεγάλο αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 19 του Γενάρη. Πρέπει να είναι η κλιμάκωση των δεκάδων αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών κινητοποιήσεων που έχουν ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες, στους οποίους τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν ενεργά. Η επιτυχία αυτής της κινητοποίησης θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση για να ξηλωθούν μνημόνια, τρόικες και νεοναζί!

Την ίδια στιγμή, το κατάπτυστο Εργατικό Κέντρο Φθιώτιδας, αφού υπηρέτησε τις αντεργατικές και αντιλαϊκές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τόσα χρόνια, απαξιώνοντας με κάθε τρόπο όλες τις εργατικές διεκδικήσεις, αφού κατέπνιξε κάθε εργατική κινητοποίηση στο Νομό, παραχώρησε την αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας στην Πλατεία Διάκου το Σάββατο 19 Γενάρη στους φασίστες μαχαιροβγάλτες δολοφόνους ναζί της Χ.Α. για να σπείρουν το φασιστικό και ρατσιστικό τους δηλητήριο. Η πολιτική κατρακύλα των επί χρόνια εκλεγμένων με τη βοήθεια σωματείων-σφραγίδες, συνδικαλιστών του ΕΚ Φιώτιδας δεν έχει τέλος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας καλεί τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου έστω και την τελευταία στιγμή να ανακαλέσει την παραχώρηση της αίθουσας στους φασίστες.



Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Όχι στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας: το Πανεπιστήμιο Στερεάς




Tο Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας ιδρύθηκε το 2003, με βασικό σκοπό να εξυπηρετήσει τους πολιτευτές του νομού στη γνωστή διαδικασία εξαγοράς των ψήφων του ντόπιου πληθυσμού, αυτή τη φορά με την ίδρυση τμημάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η προχειρότητα και η ψηφοθηρία φαινόταν ανάγλυφα στο γεγονός πως το ίδρυμα αυτό είχε αρχικά ένα μόνο τμήμα στη Λαμία - το δεύτερο στη Λιβαδειά - με ένα γνωστικό αντικείμενο παγκοσμίως πρωτότυπο, στην καλύτερη περίπτωση αντικείμενο μεταπτυχιακών σπουδών. To τμήμα αυτό δεν είχε και συνεχίζει να μην έχει μετά από τόσα χρόνια σοβαρές υποδομές, είχε και έχει ολιγάριθμo προσωπικό το οποίο δεν επαρκεί για τις ανάγκες του και ήταν και παραμένει τελείως ασύνδετο με την τοπική κοινωνία.  

Οι βουλευτές Φθιώτιδας, οι αυτοδιοικητικοί «άρχοντες» και οι παράγοντες της πόλης της Λαμίας που στήριζαν, στηρίχθηκαν και εκλέγονταν όλα αυτά τα χρόνια από τα κόμματα εξουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θυμήθηκαν τώρα να υψώσουν με περισσή υποκρισία παντιέρες αντίστασης στο επερχόμενο κλείσιμο του Πανεπιστημίου Στερεάς. Παρά τους στρεβλούς όρους δημιουργίας του Πανεπιστημίου, όλοι οι προαναφερόμενοι είναι συνυπεύθυνοι για τη μη ενίσχυση του τα 9 χρόνια λειτουργίας του, καθώς είναι αυτοί που στήριζαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη χρόνια υποχρηματοδότηση, την έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού και τη χρόνια πολιτική απαξίωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που εφάρμοζαν τα κόμματα στα οποία ανήκαν.

Τώρα, το Πανεπιστήμιο Στερεάς κλείνει στα πλαίσια της εφαρμογής του μνημονιακού σχεδίου «Αθηνά». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας θεωρεί ότι ο αναγκαίος επανασχεδιασμός του χάρτη της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας δεν μπορεί να γίνεται με οικονομίστικα κριτήρια που επιβάλλονται από τις καταστροφικές για τους εργαζόμενους και το λαό μνημονιακές πολιτικές. Η τρόικα εσωτερικού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) συνεχίζει αδίστακτα την καταστροφική πολιτική των μνημονίων με άμεσο αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και αποσάθρωση της Δημόσιας Παιδείας τόσο με τη συγχώνευση και κατάργηση τμημάτων και ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όσο και εκπαιδευτικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση, στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, βάζει στο στόχαστρό της περιφερειακά τμήματα και ιδρύματα όπως το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, όντας προσηλωμένη στην τελική επιδίωξή της, αυτή της υποταγής των ακαδημαϊκών στόχων στις επιδιώξεις των αγορών και των μεγαλοεπιχειρηματιών καθώς και του περάσματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε χέρια ιδιωτών, κατά της επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Πάγια θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πως η εκπαιδευτική πολιτική σε όλες τις βαθμίδες δεν μπορεί παρά να σχεδιάζεται κεντρικά, να είναι δημόσια, δωρεάν, να έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του λαού, και να έχει κατά νου τις προτεραιότητες και προοπτικές της κοινωνίας στο μέλλον, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Δεν είναι δυνατόν η τριτοβάθμια εκπαίδευση να σχεδιάζεται με γνώμονα τα κέρδη ιδιωτών και σίγουρα όχι με γνώμονα τα μικροκομματικά οφέλη επαρχιωτών πολιτευτών ή τα συντεχνιακά συμφέροντα πανεπιστημιακών δασκάλων. Περιφερειακά ιδρύματα όπως το Πανεπιστήμιο Στερεάς θα μπορούσαν να αποτελέσουν εργαλεία ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας εάν είχαν φτιαχτεί σε μια εντελώς διαφορετική βάση. Θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αποκέντρωση του ανισοβαρούς Αθηνοκεντρικού ακαδημαϊκού μοντέλου της χώρας, θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά τις τοπικές κοινωνίες στην παραγωγή και στην έρευνα, και βέβαια θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εξαιρετική εκπαιδευτική επιλογή για τον ντόπιο πληθυσμό, ειδικά για τους οικονομικά ασθενέστερους που δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν μακριά από τον τόπο τους.

Η κοινωνία της Λαμίας και η ελληνική κοινωνία συνολικά θα πρέπει να αντισταθεί και να διεκδικήσει το δικαίωμα στη μόρφωση και στην αξιοπρεπή ζωή, σε πείσμα της μνημονιακής λαίλαπας που θέλει να ξεπουλήσει τις ίδιες μας τις ζωές. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας από τη μεριά της θα βρίσκεται πάντα με συνέπεια μέσα σε αυτούς τους αγώνες.

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Ευτυχώς που δε φύγαμε από το ευρώ...


Του Γιάννη Κυριακάκη, Οικονομολόγου (Χανιά)

Πηγή: http://aristeroblog.gr/node/1327

Φαντάζεστε τι θα είχαμε πάθει αν φεύγαμε από το ευρώ; Όχι θέλω να το φανταστείτε, έστω και για λίγο. Εφιάλτης σκέτος.

Πρώτο και κύριο, δεν θα είχαμε πετρέλαιο να ζεσταθούμε. Η κατανάλωσή του θα ήταν μειωμένη από πέρυσι μπορεί και 80% ! Άσε που η τιμή του θα είχε εκτοξευτεί στα 1,3 – 1,35 ευρώ το λίτρο.
Γιατί μήπως θα είχαμε να πληρώσουμε  το ρεύμα; Οι διακοπές ηλεκτροδότησης θα πήγαιναν σύννεφο. Μπορεί και 30.000 διακοπές μηνιαίως. Και λίγες λέω!
Τα αυτοκίνητα, νομίζετε ότι θα είχαμε βενζίνη να τα κυκλοφορούμε όπως πριν; Χιλιάδες ιδιοκτήτες θα αναγκάζονταν να καταθέσουν τις πινακίδες τους στις κατά τόπους ΔΟΥ. Ουρές να δουν τα μάτια σας.
Επίσης θα έπεφτε γερή πείνα. Αρκετοί θα καταφεύγανε στα συσσίτια. Υπολογίζω ότι μπορεί και 250.000 μερίδες φαγητού να μοιράζονταν καθημερινά σε όλη τη χώρα. Οι άνθρωποι θα άρχιζαν να ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών για να φάνε. Τα παιδιά θα λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα. Φρίκη σας λέω . Ευτυχώς που δε φύγαμε!
Κόσμος θα πετάγονταν στο δρόμο. Οι άστεγοι θα έφταναν τις 20.000. Μη με πείτε υπερβολικό αλλά  θα βλέπαμε ανθρώπους να κατοικούν, όπως παλιά, σε σπηλιές (π.χ στου Φιλοπάππου).
Όσο για την ανεργία, δεν το συζητάμε. Οι άνεργοι θα έφταναν το 1,5 εκατομμύριο κι η ανεργία των νέων θα σκαρφάλωνε στο 56,6%. Οι νέοι θα μετανάστευαν στο εξωτερικό. Γιατροί μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες, που για να σπουδάσουν ο ελληνικός λαός ξόδεψε  περιουσίες, θα έφευγαν για να επιβιώσουν στη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σουηδία κ.α.
Οι άνθρωποι θα βυθίζονταν στην κατάθλιψη και την απελπισία. Οι αυτοκτονίες θα ξεπερνούσαν τις 3.000 την τελευταία τριετία. Πολύ σας φαίνεται; Μιλάμε για μεγάλη απελπισία.
Τι νομίζετε δηλαδή ότι αν φεύγαμε από το ευρώ θα συνεχίζαμε να παίρνουμε τους ίδιους μισθούς με πριν; Το πολύ 300 με 400 ευρώ (σε δραχμές εννοείται) το μήνα για ολοήμερη δουλειά  και απλήρωτοι επί μήνες θα ήταν πολλοί από μας.
Αφήστε που αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα είχαν έρθει όλοι οι αετονύχηδες – που είχαν τα λεφτά τους έξω -και θα αγόραζαν τα πάντα για κομμάτι ψωμί.  Θα άρπαζαν λιμάνια, αεροδρόμια, τη ΔΕΗ, την ΑΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, ακτές, νησιά, βουνά.
Τώρα όμως ο εφιάλτης είναι παρελθόν. Τώρα ήρθε η ώρα της ανάπτυξης. Οι μεγάλες επενδύσεις έρχονται. Δε σκοπεύω να σας κουράσω, καθώς υπάρχουν πιο ειδικοί να μιλήσουνε γι’ αυτό. Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχει κι η τηλεόραση.  Θα αναφέρω μόνο δυο  παραδείγματα από την περιοχή που ζω και είναι ορατά τα πρώτα σημάδια τόνωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Για παράδειγμα στο Δήμο Χανίων έχουν κατατεθεί δεκάδες αιτήσεις για νέους οίκους ανοχής στην περιοχή του Ακρωτηρίου. Οι κάτοικοι, ως συνήθως αντιδρούν αλλά αυτές είναι νοοτροπίες του παρελθόντος και η γνωστή εχθρότητα που αντιμετωπίζει πάντοτε το επιχειρείν.
Άλλο παράδειγμα το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Jessica. Μη σας ξεγελά το όνομα, δεν σχετίζεται με τις προαναφερθείσες επενδύσεις στα Χανιά. Το όνομα σίγουρα δε σχετίζεται. Πρόκειται  να  χρηματοδοτηθεί  η κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ και εμπορικών κέντρων στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Ότι ακριβώς μας έλειπε. Δόξα τω Θεώ αυτοκίνητα έχουμε, βενζίνη έχουμε, θα πληρώνουμε, θα παρκάρουμε στα γκαράζ και θα ψωνίζουμε από τα εμπορικά κέντρα, κατά κανόνα Κυριακές που θα είναι πλέον ανοιχτά.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στα παρεξηγημένα επενδυτικά έργα που εντάχθηκαν στο φαστ τρακ. Αιολικοί σταθμοί, φωτοβολταϊκά πάρκα, χρυσορυχεία, γήπεδα γκολφ κ.λ.π.. Περισσότερο είναι γνωστά με ψευδώνυμα όπως πράσινη ανάπτυξη, βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη, ήπιες μορφές ενέργειας. Εκεί μας έχει φτάσει η δίωξη της επιχειρηματικότητας. Τι άλλο πρέπει να σκαρφιστεί ένας επιχειρηματίας για να βγάλει κανένα φράγκο;
Αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα τα είχαμε όλα αυτά;
Αυτή την πορεία πρέπει να συνεχίσουμε.
Με υπομονή και σκληρή δουλειά. Έτσι θα βγούμε από την κρίση, θα απελευθερωθούν οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, θ’ απελευθερωθούν και από τον Κορυδαλλό, ο Λαυρεντιάδης, ο Γαβαλάς, ο Ψωμιάδης (ο Βωβός δε θυμάμαι αν είναι μέσα) κ.α. και  όλοι μαζί θα ριχτούμε στη μάχη της ανάπτυξης. Κανένας δεν περισσεύει. Θα συστρατευθούμε όλοι.
Ενδεικτικό της αλλαγής του κλίματος είναι ότι ακόμη και διαπρύσιοι κήρυκες της εξόδου από την ευρωζώνη δείχνουν να το ξανασκέφτονται. «Καμία  θυσία για το ευρώ» λένε τώρα. Αυτό μάλιστα, είναι μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση.
Δηλαδή αν μας  ζητήσουν να κάνουμε θυσίες για το ευρώ, λέω αν, απίθανο μου φαίνεται, τότε να τους πούμε όχι. Ή να το διαπραγματευθούμε βρε αδερφέ. Πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Είδατε κι ο Σόιμπλε δεν είναι τόσο κακός. Μέχρι και τον Τσίπρα δέχεται να δει.
Και για όσους θα αναρωτηθούν αν πιστεύω ότι αρκεί μια αλλαγή νομίσματος για να βγούμε από την κρίση, θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Εννοείται πως όχι.
Μετά από σκληρή και μακροχρόνια μελέτη του Κέυνς, των νεοκεϋνσιανών και των μετακεϋνσιανών, του Σουμπέτερ και της δημιουργικής καταστροφής, της θεωρίας της υποκατανάλωσης και  των μακρών κυμάτων του Κοντράτιεφ, κατέληξα στο παρακάτω:
Όπως είχε πει ένας κομμουνιστής καπνεργάτης σε μια απεργιακή συνέλευση γύρω στο 1930: «Οικονομική κρίση είναι ένα μεγάλο παλούκι που έχουν οι καπνέμποροι στον κώλο τους, και θέλουν να το βγάλουν από τον δικό τους κώλο και να το βάλουν στον δικό μας»
Παρακαλώ όπου καπνέμποροι βάλτε αστική τάξη και με το παλούκι κάντε ότι νομίζετε.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας - ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ



Το κείμενο  αυτό μοιράστηκε την Κυριακή 13/1  στους  διερχόμενους  οδηγούς  στην  γέφυρα  του  Ευαγγελισμού, μετά  τα  Τέμπη 

Φίλε-η  οδηγέ

Αν  επέλεξες  τη  συγκεκριμένη  διαδρομή επειδή  σε  γοητεύει  να  οδηγείς  σε  δρόμους-καρμανιόλα, ρισκάροντας  τη  ζωή  σου  και  τη  ζωή  των  συνεπιβατών σου  ή  από  ρομαντική  διάθεση  για  να  απολαύσεις  ανθισμένα  φωτοβολταϊκά  και  σκοτωμένα  ζώα  στο  οδόστρωμα  τότε  απλά  ΚΑΛΟ ΣΟΥ  ΤΑΞΙΔΙ  και  σίγουρα  τα  καινούργια  ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΑ  ΔΙΟΔΙΑ  δεν  θα  αποτελέσουν  εμπόδιο  στην  επιλογή  σου  αυτή.

 Αν  όμως  οδηγήθηκες  σ΄ αυτή  τη  διαδρομή  επειδή  δεν  θέλεις  ή  δεν  μπορείς  να  πληρώσεις  το  χαράτσι  των  διοδίων (ένα  από  τα  αμέτρητα  ληστρικά  χαράτσια  της  τρόικας  εσωτερικού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ) τότε  τα  ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΑ  ΔΙΟΔΙΑ  που  ετοιμάζονται  να  στήσουν  έχουν  τεράστια  σημασία.

Παραχωρήσαμε  στους  αετονύχηδες  μεγαλοεργολάβους  τους  χιλιοπληρωμένους  δρόμους μας  και  μαζί  το  συνταγματικά  κατοχυρωμένο  δικαίωμά μας  στην  ελεύθερη  και  ασφαλή  μετακίνησή  μας  με  αποτέλεσμα  να  ετοιμάζονται   να  μας  ζητήσουν  να  πληρώσουμε  χαράτσι  επιβίωσης  επειδή  δεν  σκοτωθήκαμε  στον  παράδρομο-καρμανιόλα.

 Τα  επόμενα  διόδια  θα  είναι  στην  έξοδο  του  σπιτιού μας ;       

Για  αρκετούς  συμπολίτες  μας  είναι  ήδη  εκεί  αφού  η  γενικότερη  αντιλαϊκή  πολιτική  τους  οδήγησε  στην  αδυναμία κυκλοφορίας  του  αυτοκινήτου και  στην  παράδοση  των  πινακίδων.

Μας  θέλουν  ανοργάνωτους  και  τρομοκρατημένους  για  να  πετύχουν  τους  στόχους τους. 

Γι΄ αυτό  στις  16  και  18  Ιανουαρίου  στο  μονομελές  πλημμελειοδικείο  Λάρισας  δικάζονται  20  πολίτες  από  Λάρισα  και  Βόλο  μέλη της  ΑΝΤΑΡΣΥΑ και  άλλων  συλλογικοτήτων  ενάντια  στα  διόδια  κατηγορούμενοι  για  συμμετοχή   σε  κινητοποιήσεις  ενάντια  στην  ιδιωτικοποίηση  των  δρόμων  και  τη ληστρική  επιβολή  διοδίων. 

Στα  πρόσωπα  των  αγωνιστών που  διώκονται  δεν  ποινικοποιείται  μόνο  το  κίνημα  κατά  των  διοδίων,  αλλά  και  κάθε  κίνημα  αντίστασης του  λαού  στο  ξεπούλημα  δημόσιων  αγαθών  και  η  μαζική  συμμετοχή  και  έμπρακτη  ανυπακοή  στα  ποικίλα  χαράτσια  που  οδηγούν  στην  εξαθλίωση  της  ελληνικής  κοινωνίας. Και  όλα  αυτά  στο  όνομα  της  απρόσκοπτης  κερδοφορίας του  ντόπιου  και  ξένου  κεφαλαίου.       

Τετάρτη  16 /1  και  Παρασκευή 18/1 στην  ουσία  δικάζονται  οι  πολιτικές  μας  ελευθερίες  και  τα  εναπομείναντα  δημοκρατικά  μας δικαιώματα.

Οφείλουμε  να  ΕΙΜΑΣΤΕ  ΟΛΟΙ  ΕΚΕΙ  απαιτώντας  την  αθώωση  των  συμπολιτών μας  και  το  σταμάτημα  κάθε  δίωξης.

Να  οργανώσουμε  τον  αγώνα μας για  κατάργηση  των  διοδίων  και  συνολικά  της  πολιτικής  που  οδηγεί  τους  εργαζόμενους στον  αποκλεισμό, στην  απόγνωση, στην  εξαθλίωση και  στις  αυτοκτονίες και εκείνους στα τεράστια κέρδη τους και στις "λίστες" με τα αυθεντικά ή  "πειραγμένα" στικάκια και στο ξεπούλημα  της  δημόσιας  περιουσίας.

ΠΑΡΑΔΡΟΜΟΣ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ -  ΝΑ  ΕΙΜΑΣΤΕ  ΟΛΟΙ  ΕΚΕΙ.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ , ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ  ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΝΑ  ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ  ΚΕΦΑΛΙ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ  ΚΑΘΕ  <<ΜΠΑΡΑ>>   ΠΟΥ  ΒΑΖΕΙ  ΦΡΑΓΜΟΥΣ  ΣΤΙΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ  ΚΑΙ  ΣΤΑ  ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ  ΜΑΣ.