ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΗΣ 18.12.2013 ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

.  

Πραγματοποιήθηκε στις 18/12/2013, μετά από πρόσκληση του Σχεδίου-Β, σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν οι συλλογικότητες ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΧΕΔΙΟ Β, Κ.Ο. Ανασύνταξη, σύντροφοι από την Ομάδα "Λογική της Ιστορίας" και από τους Ομίλους Επαναστατικής Θεωρίας, καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές της Αριστεράς. Στη σύσκεψη αποτυπώθηκε η κοινή βούληση για τη μετωπική συμπόρευση στη βάση ενός αναγκαίου προγράμματος. Αποφασίστηκε να συνεχιστεί η συζήτηση, με τρόπο συλλογικό και συντροφικό, στην προοπτική νέας σύσκεψης την πρώτη εβδομάδα του Γενάρη.

Τη σύσκεψη παρακολούθησε και συμμετείχε στη συζήτηση αντιπροσωπία του Συλλόγου "Γιάννης Κορδάτος".

Στην σύσκεψη αυτή η αντιπροσωπεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετήθηκε πάνω στο ζήτημα της μετωπικής συμπόρευσης καταθέτοντας το παρακάτω κείμενο :

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΗΣ 18.12.2013 ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΠΟΛΤΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση συμμετοχής στη σύσκεψη που κάλεσε το Σχέδιο Β΄ για τη μετωπική πολιτική συμπόρευση, λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο που πρότεινε για τη συζήτηση, τοποθετήθηκε στη συζήτηση γραπτά, με το κείμενο που ακολουθεί:

«Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,

Λάβαμε την πρόσκληση σας για τη συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη σύσκεψη που οργανώνετε την 18.12.2013 για την μετωπική πολιτική συμπόρευση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί θετική κάθε πρωτοβουλία που έχει σαν στόχο την προώθηση της υπόθεσης αυτής. Όπως  γνωρίζετε, ήδη από το καλοκαίρι με απόφαση της Συνδιάσκεψής της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αναλάβει σχετική πρωτοβουλία, η οποία είναι σε εξέλιξη. Μετά από ένα πρώτο γύρο επαφών και συζητήσεων με δυνάμεις της συμπόρευσης που ολοκληρώθηκε με την σύσκεψη στις 3 Οκτώβρη και το Σχέδιο Κοινής Δήλωσης που προτάθηκε από τη μεριά μας, δηλώσαμε δημόσια ότι επιθυμούμε να προχωρήσουμε άμεσα σε μια νέα σύσκεψη - και αν είναι δυνατό και σε επιμέρους επαφές πιο πριν -  με στόχο την ειλικρινή και συντροφική συζήτηση πάνω σε όλα τα ζητήματα που έχουν προκύψει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Για να μπορέσει να συγκροτηθεί η μετωπική πολιτική συμπόρευση με σταθερότητα, και προοπτική, για να εμπνεύσει, και να συμβάλλει στην υπόθεση των εργαζόμενων και των αγώνων τους, απαιτείται πρώτα απ’ όλα η κοινή δράση μέσα στους κρίσιμους αγώνες που ξεδιπλώνονται σήμερα και η συμφωνία πάνω σε ένα πρόγραμμα που να εκφράζει τα εργατικά - λαϊκά συμφέρονται και ανάγκες και να κινείται σε λογική σύγκρουσης  με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, της ΕΕ και του ΔΝΤ που επιβάλλουν έναν κοινωνικό, εργασιακό και πολιτικό μεσαίωνα.  

Μια τέτοια πολιτική βάση, χρειάζεται να σφραγίζεται από μια ενιαία πολιτική λογική, που να περιλαμβάνει, κατά τη γνώμη μας, τουλάχιστον  τα παρακάτω βασικά σημεία:

1. Την εκτίμηση για τον χαρακτήρα της κοινωνικής - ταξικής σύγκρουσης που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη στην ελληνική κοινωνία και του κεντρικού πολιτικού διακυβεύματός της, καθώς και τον ρόλο των πολιτικών δυνάμεων σε αυτήν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι από την μια πλευρά έχουμε, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και της ΕΕ, την τρόικα και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, δηλαδή την  δικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής που επιδιώκουν να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης του καπιταλισμού και τα αδιέξοδα της ευρωζώνης και της ΕΕ στην εργαζόμενη πλειοψηφία οδηγώντας την στην φτώχια, την μαζική ανεργία και την μετανάστευση, καταλύοντας κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας. Και από την άλλη, την εργαζόμενη πλειοψηφία, την εργατική τάξη, τους υπαλλήλους, τα αυτοασπαχολούμενα και μικροαστικά στρώματα, την μικρή και μεσαία αγροτιά, που για να επιβιώσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια έχουν ανάγκη και συμφέρον την ανατροπή αυτής της πολιτικής.  Άρα ο βασικός πολιτικός  στόχος στην σημερινή φάση πρέπει να είναι η ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και της δικομματικής κυβέρνησης που την εφαρμόζει, και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική.

2. Ο αγώνας αυτός απαιτείται να διεξάγεται από τις θέσεις ενός προγράμματος που βάζει πάνω από όλα τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, και στρέφεται ενάντια  στα συμφέροντα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, των τραπεζιτών, των δανειστών, της ευρωζώνης και της ΕΕ και έχει σαν βασικούς στόχους:

- Την μονομερή κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων καθώς και όλων των νόμων και ρυθμίσεων που επιβλήθηκαν με βάση τα μνημόνια.

- Την παύση πληρωμών στους δανειστές, την μη αναγνώριση και την άμεση διαγραφή του χρέους.

- Την έξοδο από το ευρώ, τη ρήξη  και αποδέσμευση από την ΕΕ που αποτελεί ένα ιμπεριαλιστικό σύστημα οικονομικής ολοκλήρωσης. Η ρήξη και η αποδέσμευση από την ΕΕ αποτελούν αναγκαίο όρο και συμβολή των εργαζομένων και του λαού μας στον γενικότερο διεθνιστικό αγώνα για την  διάλυση της ΕΕ και τη δημιουργία ενός άλλου πλαισίου συνεργασίας  στην Ευρώπη σε όφελος των λαών και όχι των πολυεθνικών και των τραπεζιτών.

- Τις εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.

- Τη ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου, με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, προστασία των συλλογικών συμβάσεων και σταθερές σχέσεις εργασίας, για την αποκατάσταση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων.

-Το κλείσιμο των ξένων βάσεων, την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την υπεράσπιση της ειρήνης, την διεθνιστική συνεργασία  των λαών στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.

- Την αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων και της δημιουργικότητας του κόσμου της εργασίας υπέρ της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, με πρώτη προτεραιότητα την πάλη για την προστασία των ανέργων και την αντιμετώπιση της ανεργίας

- Τη νομιμοποίηση των μεταναστών και το άσυλο για τους πρόσφυγες, την έξοδο από τις συνθήκες Σένγκεν, για να σταματήσει το αίσχος εγκλημάτων που γεννά η Ευρώπη-φρούριο των κλειστών συνόρων, όπως αυτό της Λαμπεντούζα.  Για να συντριβούν οι φασιστικές συμμορίες και ο ρατσισμός, που αποτελεί βασικό όπλο των κυρίαρχων τάξεων για τη διαίρεση και την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, ντόπιων και μεταναστών.

- Την πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του εργαζόμενου λαού, την απαλλαγή από κάθε είδους επιτροπεία, την λαϊκή κυριαρχία, τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο σε ολόκληρη την κοινωνία.

3.  Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους και το λαό, στο εργατικό-λαϊκό κίνημα που είναι ο πρωταγωνιστής των αλλαγών και των ανατροπών. Μπορεί να  επιβληθεί με τη δύναμη του πανεργατικού-παλλαϊκού ξεσηκωμού, από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, που θα υπερβεί της συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ.

Στο βαθμό που η πάλη για την επιβολή του προγράμματος αυτού γίνεται υπόθεση του θα δημιουργούνται υποκειμενικές και αντικειμενικές προϋποθέσεις και συσχετισμοί  ώστε να  ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες επαναστατικές αλλαγές σε ρήξη με τον καπιταλισμό, σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική.

4. Δεν αποτελεί ουσιαστική λύση υπέρ των εργαζόμενων μια πολιτική και μια κυβέρνηση, εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ, συνολικότερα μια πολιτική και μια κυβέρνηση διαχείρισης του συστήματος και της κρίσης του, σαν αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια τέτοια πολιτική δεν μπορεί  ούτε την ζωή των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων να βελτιώσει ουσιαστικά, ούτε σταθερές και μόνιμες κατακτήσεις να εξασφαλίσει.

5. Επίσης, χρειάζεται να ξεκαθαρίζει ότι δεν δίνει προοπτική στους εργαζόμενουςη πρακτική του ΚΚΕ, που παρά την επαναστατική ρητορεία υποτιμά τις ανατρεπτικές δυνατότητες της εποχής, αρνείται να θέσει πολιτικούς στόχους πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης, θεωρεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ρηγμάτων και κατακτήσεων και αρνείται την ενωτική δράση, υπονομεύοντας τους αγώνες.

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν από την πλευρά της για να πετύχει η υπόθεση της μετωπικής συμπόρευσης. Έδωσε, δίνει και θα δώσει βάρος στην ενιαιομετωπική κοινή δράση μέσα στους αγώνες και παράλληλα στην ουσιαστική συζήτηση, στην κατανόηση και διευκρίνηση των διαφορετικών απόψεων που είναι φυσιολογικό να υπάρχουν, για να τις υπερβούμε προωθητικά και συνθετικά.

Επίσης, εκτιμούμε ότι σε αυτές τις διαδικασίες πρέπει να παίρνουν μέρος, χωρίς αποκλεισμούς, όλες οι δυνάμεις που εκδήλωσαν την αρχική πρόθεση και δεν απέρριψαν τη συμμετοχή τους στο διάλογο για τη μετωπική συμπόρευση και σε αυτές συμπεριλαμβάνεται τουλάχιστον και το ΕΕΚ, όπως επίσης ανένταχτοι αγωνιστές που επιδιώκουν ειλικρινά και συνθετικά να προωθήσουν την υπόθεση. Να είναι ανοικτές μπροστά στον κόσμο, να οδηγεί σε συλλογική δέσμευση κ όχι σε «διαπραγμάτευση», και «κοπτοραπτική».

Πιστεύουμε τέλος, ότι η οποιαδήποτε πολιτική συμφωνία πάνω στο αναγκαίο πλαίσιο για μια μετωπική συμπόρευση πρέπει να εκφραστεί άμεσα με μια δημόσια πολιτική δήλωση, η οποία και θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για έναν μονιμότερο συντονισμό και συνεργασία στους αγώνες και την στις πολιτικές μάχες της ερχόμενης περιόδου, την συνέχιση και εμβάθυνση της προγραμματικής συζήτησης.

Για τις νέες αυξήσεις στα διόδια

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας καταδικάζει τις νέες αυξήσεις που ανακοινώθηκαν για τα διόδια του Νομού και όλης της χώρας. Καταδικάζουμε την απόφαση της κατάπτυστης μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που «εξασφάλισε» την επανεκκίνηση των έργων στους αυτοκινητόδρομους της χώρας, «παραχωρώντας» στους κατασκευαστές δισεκατομμύρια ευρώ από τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου από τα διόδια.

Οι αναγγελθέντες αυξήσεις στα διόδια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακόμα δώρο της κυβέρνησης προς το διαπλεκόμενο εγχώριο κεφάλαιο και τους ιδιοκτήτες καναλάρχες-μεγαλοεργολάβους που στηρίζουν το αδίστακτο καταστροφικό της έργο με κάθε δυνατό τρόπο.

Είναι μια ακόμα αδίστακτη ταξική απόφαση περαιτέρω ξεπουλήματος των δημόσιων αυτοκινητοδρόμων από την συγκυβέρνηση της καταστροφής, μετά το ξεπούλημα του συνόλου της δημόσιας περιουσίας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, ως αποτέλεσμα των «υποχρεώσεων» των μνημονίων .

Το δίδυμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σε στενή συνεργασία με την Τρόικα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι υπεύθυνη για τη μεγαλύτερη παγκοσμίως οικονομική ύφεση χώρας εν καιρώ ειρήνης μετά το κραχ του 1929, της τάξης του 25% του ΑΕΠ μέσα σε 3,5 χρόνια, είναι υπεύθυνη για το κοινωνικό ολοκαύτωμα που βιώνει η πλειοψηφία του λαού. Εμείς στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στον αντίποδα του εγκληματικού «μονόδρομου» των μνημονίων, θεωρούμε πως υπάρχει ξεκάθαρη εναλλακτική λύση. Θεωρούμε όμως πως η βραχυπρόθεσμη επιβίωση της κοινωνίας περνά μέσα από βαθιές πολιτικές τομές και διεκδικήσεις.

Αν θέλουμε ψωμί και δουλειά πρέπει να καταργήσουμε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διεκδικήσουμε την έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ. Αν θέλουμε δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό πρέπει να διαγράψουμε το παράνομο και τοκογλυφικό δημόσιο χρέος. Αν θέλουμε να σωθεί το σπίτι που μένουμε και το χωράφι που καλλιεργούμε πρέπει να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και να διαγραφούν τα χρέη των φτωχών. Αν θέλουμε να προστατευθούν οι άνεργοι και να βρουν δουλειά οι νέοι, πρέπει να μειωθούν οι ώρες δουλειάς και τα χρόνια συνταξιοδότησης, να εθνικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο οι μεγάλες επιχειρήσεις και να δουλέψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με αυτοδιαχείριση, τα εργοστάσια που κλείνουν οι καπιταλιστές.

Κι όλα αυτά μπορεί να τα διεκδικήσει και να τα επιβάλλει μόνο ένα μαχητικό, λαϊκό κίνημα από τα κάτω, με μαζικούς αγώνες, με απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις, και σίγουρα όχι μνημονιακοί  αυτοδιοικητικοί παράγοντες, μνημονιακοί βουλευτές και λοιποί όψιμοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού, που μέχρι εχθές στήριζαν τα μνημόνια, το ξεπούλημα των αυτοκινητοδρόμων, τις αυξήσεις στα διόδια και την καταστροφή της ίδιας μας της ζωής.

Για το εργατικό ατύχημα στη ΛΑΡΚΟ

Περιφερειακή Eπιτροπή Στερεάς Ελλάδας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Τ.Ε. Φθιώτιδας, Εύβοιας, Βοιωτίας

Ακόμα ένας εργάτης προστίθεται στη λίστα των θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων» που έχουν συμβεί στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά ένας 40χρονος, πατέρας 3 παιδιών έπεσε από ύψος 25 μέτρων. Είναι πρόκληση να μιλάμε για ατυχήματα, για θανάτους εργατών που αντιμετωπίζονται ως στατιστικά συμβάντα, ενώ οι πραγματικοί ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο.

Ένοχη είναι η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που με τις πολιτικές τους έχουν θυσιάσει τα πάντα στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, υποταγμένες πλήρως στις αδίστακτες αντεργατικές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, οι εργολαβίες, η εντατικοποίηση των ρυθμών δουλειάς, σε συνδυασμό με την απουσία μέτρων ασφαλείας και προστασίας των εργαζομένων, αποτελούν κανόνα για χιλιάδες εργάτες και εργάτριες σε όλη την Ελλάδα, ως αποτέλεσμα του Μνημονιακού Μεσαίωνα που έχουν επιβάλλει.

Ένοχες είναι όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και οι τοποθετημένες διοικήσεις τους, που έχουν συνειδητά επιβάλλει την υποβάθμιση του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ με σκοπό να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του και να ιδιωτικοποιηθεί, διαδικασία που βρίσκεται άλλωστε σε εξέλιξη.

Δηλώνουμε την βαθιά μας θλίψη και συμπαράσταση στην οικογένεια του 40χρονου πατέρα. Καλούμε τον εργαζόμενο λαό να επιβάλλει την καταδίκη των πραγματικών ενόχων για την απουσία μέτρων και συνθηκών ασφάλειας που οδήγησαν στο θάνατό του.

Να μην μετρήσουμε άλλα θύματα! Τα δεκάδες κρούσματα εργατικών «ατυχημάτων» έχουν ενόχους! Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα που δολοφονεί! Να ανατρέψουμε τώρα τη δολοφονική πολιτική του κεφαλαίου. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε αγωνιστική συστράτευση για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής, των ιδιωτικοποίησεων, της εντατικοποίησης, της ελαστικής εργασίας, των απολύσεων.

6 Δεκέμβρη - Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες…

Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η 6η Δεκέμβρη δεν είναι απλά μια ημέρα μνήμης. 

Είναι ημέρα αγώνα, συνέχειας και επικαιροποίησης ενός ξεσηκωμού που συγκλόνισε την Ελλάδα και τρόμαξε ολόκληρο τον αστικό κόσμο σε ολόκληρη τη γη.

Ο ξεσηκωμός του Δεκέμβρη του 2008 δεν ήταν ένα στιγμιότυπο των κοινωνικών ξεσπασμάτων που κατά καιρούς ταράζουν τα “λιμνάζοντα ύδατα” των αστικών μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής.

Ήταν ένα κίνημα από το μέλλον των κοινωνικών εξεγέρσεων που επιχειρούν να υψώσουν το ανάστημα απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης, της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Να αμφισβητήσουν τους συσχετισμούς και τις κατεστημένες δομές, να διεκδικήσουν με συλλογικό τρόπο, το ρόλο και την παρουσία “των από κάτω”, απέναντι και ενάντια στην εξουσία και τους μηχανισμούς “των από πάνω”.

Να φέρουν στο προσκήνιο τα κοινά συμφέροντα και τις ανάγκες της πλειοψηφίας.

Ο Δεκέμβρης του 2008 γέννησε ένα κίνημα ανατροπής που καθημερινά γίνεται όλο και πιο επίκαιρη και αναγκαία. Μια ανατροπή που τροφοδοτείται και ενισχύεται από την κρατική καταστολή, τον εντεινόμενο αυταρχισμό του κράτους, την ολοκληρωτική αντίληψη και πρακτική των μηχανισμών του κράτους και των κυβερνήσεων, τον αγώνα για το τσάκισμα του φασισμού και της ναζιστικής συμμορίας που σηκώνει κεφάλι.

Μα πάνω απ’ όλα τροφοδοτείται από το άλυτο και διογκούμενο κοινωνικό ζήτημα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που η εντεινόμενη κρίση του καπιταλισμού, αυξάνει και γενικεύει.

Ο επόμενος Δεκέμβρης θα βγάλει στους δρόμους την οργή των απολυμένων εργαζομένων από ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, το μίσος των ανέργων που αναζητούν την ελπίδα στη μετανάστευση, την ορμή των μαθητών που βλέπουν τη δημόσια εκπαίδευση να καταρρέει μπροστά στον οδοστρωτήρα των μνημονιακών “υποχρεώσεων”, την απελπισία όλων όσων δεν αντέχουν να κρυώνουν, να πεινάνε και να πεθαίνουν για να τροφοδοτήσουν το πλεόνασμα στους ισολογισμούς Ελλήνων και ξένων δανειστών.

“Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες” μοίραζε η κυβέρνηση του Καραμανλή το 2008, το ίδιο κάνει και σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου (και Κουβέλη πριν μερικούς μήνες) εκτελώντας εν ψυχρώ με “ξαφνικό θάνατο”, ολόκληρες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες μέσω της διαθεσιμότητας και των απολύσεων.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα υπηρετήσει με συνέπεια την αναγκαιότητα ο επόμενος “Δεκέμβρης” στις σημαίες του να έχει το αίτημα της κοινωνικής πλειοψηφίας για την ανατροπή ενός συστήματος που αμφισβητεί την υπαρκτή δυνατότητα της κοινωνίας να ζει τους ανθρώπους της με επάρκεια και αξιοπρέπεια, έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τη θηλιά του νομισματικού εκβιασμού του ευρώ, με τους εργαζόμενους και την οργανωμένη κοινωνία να έχουν ρόλο, άποψη και θέση στην διαχείριση και τον έλεγχο του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν.