Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Ιστορικής σημασίας το ΟΧΙ του βρετανικού λαού στην Ευρωπαϊκή Ένωση


Ανοίγει ο δρόμος για μια εργατική-λαϊκή αποδέσμευση 
από τα δεσμά της ΕΕ, του Ευρώ και των Μνημονίων

Το ΟΧΙ του βρετανικού λαού στην ΕΕ είναι ιστορικής σημασίας ήττα του «ευρωπαϊσμού» και της στρατηγικής της λεηλασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών από κεφάλαιο και τράπεζες, με ή δίχως μνημόνια.

Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με σαφή τρόπο. Οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν ότι η ΕΕ σημαίνει φτώχεια, ανεργία, λεηλασία του δημόσιου και φυσικού πλούτου. Η ΕΕ σε συνεργασία με τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις επιβάλλει μνημόνια, καθεστώς επιτροπείας και “κόφτες” περιφρονώντας τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών. Η ΕΕ επιβάλλει με υπεροψία την καπιταλιστική ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ηπείρου και την ολοκληρωτική της νοοτροπία, όπως έγινε με το ελληνικό δημοψήφισμα πέρσι, κάνοντας την κερδοφορία των πολυεθνικών  και των τραπεζιτών υπέρτατο νόμο και σκοπό της ζωής των ανθρώπων. 

Στο ρεύμα του "ευρωσκεπτικισμού" που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν και αντιδραστικές αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις,  που μιλάνε στο όνομα του BREXIT. Αυτό είναι μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα και της προδοσίας των εργατικών συμφερόντων από τις δυνάμεις της Ευρωαριστεράς. Οι αστικές και εθνικιστικές αυτές δυνάμεις, κατά βάση επιδιώκουν μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης στα πλαίσια της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.

Όμως οι λαοί καταδικάζουν αυτή την χωρίς προηγούμενο σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών, αυτή τη μισητή και χωρίς καμιά νομιμοποίηση γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτά καταδίκασε ο λαός στην Αγγλία, παρά την ομόθυμη στήριξη όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου, και του Κάμερον και του Κόρμπιν, προς την παραμονή στην ΕΕ, παρά τις επιθέσεις και τις απειλές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Σόιμπλε.

Το οικοδόμημα της ΕΕ μπαίνει σε μια κρίση χωρίς επιστροφή. Ενισχύεται αντικειμενικά η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σαν προϋπόθεση για την απελευθέρωση από το καθεστώς των μνημονίων, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει τα αναβαθμισμένα καθήκοντα των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς για μια αποδέσμευση από την ΕΕ σε εργατική, λαϊκή, διεθνιστική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Χαιρετίζουμε λοιπόν και απευθύνουμε θερμό μήνυμα εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης στις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς που έδωσε τη μάχη του LEXIT (LEFT EXIT), της αριστερής πρότασης για αποδέσμευση από την ΕΕ.

Οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες, οι εργατικές διεκδικήσεις σκοντάφτουν σε κάθε τους βήμα στις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή στην ΕΕ, μέρος των οποίων είναι και τα μνημόνια που έχει επιβάλλει η ΕΕ μαζί με τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Για να νικήσουν, για να δικαιωθούν οι αγώνες μας για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας, είναι πλέον ξεκάθαρο πως είναι απαραίτητη η ρήξη και η σύγκρουση με την ΕΕ. Είναι ώρα η αποδέσμευση από την ΕΕ να γίνει αίτημα και στόχος πάλης για το εργατικό, νεολαιίστικο και μαζικό κίνημα με τρόπο σαφή και πιο αποφασιστικό.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύοντας και μέσα από την πλατιά αντιΕΕ πρωτοβουλία «ΔιΕΕξοδος», θα δώσει τη μάχη για ένα λαϊκό κίνημα αποδέσμευσης από την ΕΕ.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Αριστερή έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η μόνη επιλογή προς όφελος των εργαζομένων και του λαού


Σήμερα Πέμπτη 23 του Ιούνη οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου καλούνται να ψηφίσουν για την παραμονή ή την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΕ είναι ένας διεθνικός θεσμός ολοκλήρωσης του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου και συστάθηκε με στόχο την αύξηση του κέρδους και τη συνολική  υποστήριξη των συμφερόντων των μεγάλων οικονομικών σχηματισμών, μέσω τόσο της Ενοποιημένης Αγοράς αλλά και πτυχών πολιτικής ενοποίησης. Ιστορικά, έχει παίξει κομβικό ρόλο στην επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των ανέργων σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία 40 χρόνια. Πρόσφατα, και με αφορμή την οικονομική κρίση του 2008, αποκάλυψε ακόμα περισσότερο την αντιδραστική φύση της επιβάλλοντας επαναλαμβανόμενα Μνημόνια σε μία σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, με βάση τις επιταγές του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η ΕΕ, σαν μια καπιταλιστική ολοκλήρωση, δρα προς όφελος του κεφαλαίου την ίδια ώρα που εκτελεί ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η ΕΕ έχει εφαρμόσει πολιτικές αιώνιας λιτότητας και αυταρχικής καταστολής ενώ έχει προωθήσει κι εμβαθύνει τον ρατσισμό και τις διακρίσεις, με ταυτόχρονη έλλειψη δημοκρατικών λειτουργιών. Καταδικάζει διάφορες κοινωνικές ομάδες στην φτώχεια, καταστρέφοντας τον δημόσιο πλούτο. Η εργασία, το περιβάλλον και η δημοκρατία έχουν καταδικαστεί σε πλήρη καταστροφή. Μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει περιθώριο εφαρμογής πολιτικών που θα ωφελήσουν την εργατική τάξη, δεν υπάρχει πιθανότητα για προστασία στο περιβάλλον και παύση του πολέμου. Η ίδια η δομή της ΕΕ δεν επιτρέπει τέτοιες αποκλίσεις.

Αντιθέτως, η ΕΕ και οι θεσμοί της προστατεύουν κι ενισχύουν την ανάδυση φασιστικών κινημάτων στην Ευρώπη με τη χρηματοδότηση τέτοιων μορφωμάτων την ίδια στιγμή που προωθούν την ποινικοποίηση και την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων στο πρώην ανατολικό μπλοκ, ενώ στηρίζουν τη νεοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Παράλληλα η σχέση της ΕΕ με τη δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς είναι έκδηλη στους ίδιους τους θεσμούς της, όπως στην Κομισιόν και την ΕΚΤ, που δεν έχουν καμία κοινωνική νομιμοποίηση αφού δεν εκλέγονται ούτε ελέγχονται από τους πολίτες. Αντιθέτως, ελέγχονται από γραφειοκράτες κι επηρεάζονται από επιχειρηματικά λόμπι. Δεν μπορούν να εκπέσουν, όντας στο απυρόβλητο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τρανταχτή απόδειξη πως η ΕΕ δεν αποτελεί αντικείμενο προοδευτικού μετασχηματισμού, δεν μεταρρυθμίζεται αλλά μόνο ανατρέπεται.

Ακόμα και η αστική δημοκρατία των κρατών μελών τείνει να καταλυθεί από την ΕΕ. Οι κανόνες της ΕΕ υπερέχουν των αποφάσεων των κρατών μελών. Είναι θέμα δομικό για την ΕΕ, η οποία σαν μια ολοκλήρωση του κεφαλαίου στηριζόμενη σε πυλώνες, κανόνες και δομές ενάντια στους εργαζομένους, δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί. Η ΕΕ και οι δομές τις μπορούν μόνο να ανατραπούν! Δεν υπάρχει εναλλακτική μέσα στην ΕΕ, υπάρχει ο μονόδρομος του θεσμικού σεβασμού των κανόνων της που καταλήγουν σε αιώνια λιτότητα, ολική επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων και αύξηση του ποσοστού κέρδους για το κεφάλαιο.

Η ΕΕ έχει επίσης ξεκάθαρο αντι-μεταναστευτικό χαρακτήρα. Οι συνθήκες Δουβλίνο Ι,ΙΙ και ΙΙΙ χειροτέρεψαν κατά πολύ τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες που εισέρχονται στην Ευρώπη, εγκαταλείποντας τα κράτη τους που καταστράφηκαν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η ΕΕ δολοφονεί πρόσφυγες που προσπαθούν να εισέλθουν στα εδάφη της διασχίζοντας τη Μεσόγειο.

Η μετανάστευση, ωστόσο, δεν αφορά μόνο τους πρόσφυγες πολέμου. Ακολουθεί τις συνέπειες της ελεύθερης κίνησης του κεφαλαίου, των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους δεν απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια με την αγορά και το κεφάλαιο. Η ΕΕ ακολουθεί την αρχή της επιλεκτικής μετανάστευσης που οδηγεί σε βαθύτερη εκμετάλλευση των εργατών που τρέπονται σε φυγή από την ευρωπαϊκή περιφέρεια, την Ασία και την Αφρική με κατεύθυνση τον πυρήνα της ΕΕ.

Η ενοποιημένη αγορά έχει καταστρέψει τις παραγωγικές δομές των περιφερειακών χωρών, δίνοντας την ευκαιρία στις μεγάλες πολυεθνικές να επεκταθούν σε αυτές τις χώρες ή να αναγκάσουν τους κατοίκους τους σε μετανάστευση. Η ΕΕ αποτελεί το μέσο με το οποίο τα αφεντικά αποκτούν πρόσβαση σε φθηνό εργατικό δυναμικό, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να περικόψουν τους μισθούς και άρα να δυσχεράνουν και τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων. Η πολιτική διαπάλη για την ελεύθερη κίνηση των εργαζομένων και της νεολαίας χωρίς περιορισμό, αποτελεί αναγκαίο και οργανικό κομμάτι της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό.

Παλεύοντας ενάντια στην ΕΕ συνολικά από μία διεθνιστική σκοπιά μπορούν να ανοίξουν νέα μονοπάτια για τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην Ευρώπη. Με την έννοια αυτή, η αντι-ΕΕ και η αντι-καπιταλιστική πάλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Από τη μία, η πάλη κόντρα στην ΕΕ μπορεί να προωθήσει την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και την μάχη για μια καλύτερη ζωή. Από την άλλη, η πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του χρειάζεται να ενσαρκώνει και την μάχη για την οριστική διάλυση της Ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Δεν είναι μοναχά ένα θέμα για την Μεγάλη Βρετανία, την Ελλάδα ή την Πορτογαλία. Είναι ένα πανευρωπαϊκό θέμα, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα για μία εργατική διεθνιστική απάντηση κόντρα στην ΕΕ, μακριά από ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και από μία δεξιά, εθνοκεντρική και συντηρητική οπτική ενάντια στην ΕΕ.

Για όλους αυτούς τους λόγους η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε να υποστηρίξει και να συμμετάσχει στην αριστερή καμπάνια για έξοδο από την ΕΕ (LEXIT), με στόχο την ενίσχυση της αντι-ΕΕ πάλης της αριστεράς και στο Ηνωμένο Βασίλειο, σαν μέρος της διεθνιστικής μάχης για ενδυνάμωση της ενότητας των εργαζομένων κόντρα στο Ευρωπαϊκό κεφάλαιο, καλώντας τους εργαζομένους, τους άνεργους, τη νεολαία να ψηφίσει υπέρ μιας αριστερής εξόδου από την ΕΕ, ώστε να δώσουμε ένα σημαντικό χτύπημα σε αυτή την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Η αριστερή καμπάνια για έξοδο από την ΕΕ αποτελεί ένα αναγκαίο όπλο και έναν σημαντικό παράγοντα αποσταθεροποίησης για την ήττα των κυβερνητικών πολιτικών λιτότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε όλη την Ευρώπη. Η εργατική τάξη και η νεολαία πρέπει να δουν την αριστερή καμπάνια για έξοδο από την ΕΕ μέσα από την πάλη κόντρα στις πολιτικές λιτότητας και ρατσισμού της ΕΕ και να συνεχίσουν με καλύτερους όρους την μάχη ενάντια σε όποια κυβέρνηση προκρίνει την κερδοφορία του κεφαλαίου κόντρα στις ζωές των εργαζομένων, μέχρι την οριστική διάλυση της ΕΕ και οποιουδήποτε μηχανισμού ή ολοκλήρωσης του κεφαλαίου. Το σίγουρο είναι ότι η πάλη κόντρα στην ΕΕ ξεπερνάει το δημοψήφισμα και η αριστερή καμπάνια του LEXIT για αριστερή έξοδο από την ΕΕ χρειάζεται να πάρει και θα πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά και θα αποτελέσει μέρος της καθημερινής πάλης ενάντια στις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.


Η ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη των λαών αλλά μία ένωση για το όφελος του κεφαλαίου. Δεν μετασχηματίζεται, μόνο ανατρέπεται! Ας το πραγματοποιήσουμε!

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Λαμία η παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Ελευθεράτου "ΛΑΜΟΓΙΑ ΣΤΟ ΧΑΚΙ", από την Περιφερειακή Παράταξη ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

_CSC0049
Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 15 Ιουνίου στη Λαμία με μεγάλη επιτυχία η παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Ελευθεράτου «ΛΑΜΟΓΙΑ ΣΤΟ ΧΑΚΙ: Οικονομικά “θαύματα” και θύματα της Χούντας», που διοργάνωσε η Περιφερειακή Παράταξη Αριστερή Παρέμβαση στη Στερεά Ελλάδα και οι Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.
Το βιβλίο προλόγισε η φιλόλογος Βάσω Καψάλη και ο περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας Βασίλης Ζούμπος, ενώ έπειτα ακολούθησε η τοποθέτηση του συγγραφέα Διονύση Ελευθεράτου και πολλές τοποθετήσεις και ερωτήσεις από τους παρευρισκόμενους.
Οι ομιλητές υποστήριξαν ότι στην εποχή των μνημονίων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, χρησιμοποιείτε συχνά για να δικαιολογήσει την ισοπεδωτική ακροδεξιά απαξίωση όλου του πολιτικού φάσματος και των «πολιτικών» στο σύνολό τους, το εξωφρενικό μύθευμα, ότι δήθεν οι δικτάτορες της Χούντας άσκησαν τουλάχιστον χρηστή διοίκηση στα οικονομικά και πάταξαν τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση. Αυτή η ακρο-δεξιά ανακατασκευή-αναθεώρηση της ιστορίας, διακινείται δυστυχώς πολλές φορές όχι μόνο απ’ τους νοσταλγούς της «εθνοσωτηρίου» , αλλά και από το πολιτικό κέντρο.
Το βιβλίο του Διονύση Ελευθεράτου , βάζει τέρμα σε αυτά τα ιστορικά ψέματα και αποδεικνύει πως η επταετία δεν ήταν μόνο μια περίοδος τυραννίας και αυταρχισμού, αλλά και μια περίοδος με τεράστια οικονομική κακοδιαχείριση, σκάνδαλα, συνδιαλλαγή και διαφθορά με εφοπλιστές, βιομήχανους και μεγαλοεργολάβους τεχνικών έργων . Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στις εξωφρενικές συμβάσεις και τα νομοθετήματα της χούντας στα εργασιακά ζητήματα, που θαρρείς πως αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης της εργασιακής “τάξης πραγμάτων” την οποία γνώρισε – δεκαετίες αργότερα – η Ελλάδα των Μνημονίων. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι το γεγονός ότι τα επισήμως καταγεγραμμένα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα τετραπλασιάστηκαν στην εφταετία.
_DSC0057
Χαρακτηριστικό επίσης είναι το γεγονός ότι το Δημόσιο Χρέος, για το οποίο και σήμερα γίνεται τόση πολύ κουβέντα, η δικτατορία των συνταγματαρχών το παρέλαβε το 1967 στα 32δις δραχμές και το παρέδωσε το 1974 στα 114δις δραχμές, δηλαδή μέσα σε 7 χρόνια το υπερ-τριπλασίασε. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι λίγους μήνες μετά την κατάλυση της Δημοκρατίας από τους χουντικούς, ο Παπαδόπουλος και η «κυβέρνησή» του, νομοθέτησαν τον διπλασιασμό των μισθών τους, ως πρωθυπουργοί και υπουργοί της χώρας. Με τα δύο αυτά παραδείγματα καταρρίπτονται και δύο από τους πιο «δημοφιλείς» ακροδεξιούς μύθους για την περίοδο εκείνη, οι οποίοι θέλουν τους χουντικούς να εφαρμόζουν δήθεν μια χρηστή οικονομική και δημοσιονομική διαχείριση.
_DSC0016
Οι ομιλητές αναφέρθηκαν επίσης και σε κάποια από τα χαρακτηριστικότερα σκάνδαλα της Χούντας, όπως τα διαβόητα μαύρα κρέατα του Μπαλόπουλου ή τα 406 εκατομμύρια που προορίζονταν για το μεγαλομανιακό «Τάμα του Έθνους» επί των Τουρκοβουνίων και χάθηκαν, ή τα κονδύλια για την «κατασκευή» τρακτέρ στη Θεσσαλονίκη, που όμως εισάγονταν από την Αυστρία.
Η εκδήλωση έκλεισε με τους ομιλητές να αναφέρονται στους παραλληλισμούς με το σήμερα, όπου με άλλο τρόπο η αστική κοινοβουλευτική Δημοκρατία καταργείτε με πραξικοπηματικό τρόπο, από τα μνημόνια της ΕΕ, του ΔΝΤ και των ντόπιων συνεργατών τους, από την επιβολή ενός εργασιακού μεσαίωνα, από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, από τη συστημική ανοχή στους χιτλερικούς ναζί της ΧΑ, και από την παράβλεψη/ακύρωσης της λαϊκής εντολής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, σε εκλογές και δημοψηφίσματα, στην χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Η Περιφερειακή Παράταξη "Αριστερή Παρέμβαση στη Στερεά Ελλάδα" στηρίζει και συμμετέχει στο Οδοιπορικό στα μέρη απ' όπου ξεκίνησε ο ΕΛΑΣ, που διοργανώνει η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης, σε Φθιώτιδα και Ευρυτανία, στις 11 και 12 Ιουνίου


H Περιφερειακή Παράταξη Αριστερή Παρέμβαση στη Στερεά Ελλάδα στηρίζει και συμμετέχει στο ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Ο ΕΛΑΣ, που διοργανώνει η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης το σαββατοκύριακο 11 και 12 Ιούνη 2016, στη Φθιώτιδα και την Ευρυτανία.

Σε συνέχεια του περυσινού οδοιπορικού της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης στις περιοχές όπου ο Άρης Βελουχιώτης και οι σύντροφοί του πολέμησαν για τελευταία φορά, αντιστρέφουμε τη φορά της αφήγησης και πηγαίνουμε εκεί όπου ξεκίνησε ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας του ΕΛΑΣ.

Θα περπατήσουμε στους τόπους της ανταρτομάνας Ρούμελης, εκεί όπου ο Θανάσης Κλάρας έγινε Άρης Βελουχιώτης, συγκροτώντας την ένοπλη ομάδα του και κηρύσσοντας –σε πείσμα όλων των πολιτικών και στρατιωτικών συσχετισμών– την επανάσταση εναντίον των φασιστών κατακτητών και των ελλήνων συνεργατών τους. 

Θα «ακούσουμε» τις αναπνοές της Ελεύθερης Ελλάδας, στα βουνά και τα δάση των ανταρτών, στα χωριά της Φθιώτιδας και της Ευρυτανίας. Θα ψηλαφήσουμε τον μύθο και τις αλήθειες του αγώνα για «λεύτερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά». 

Στα μέρη, λοιπόν, όπου οι λίγοι πρωτοπόροι έπιασαν τον παλμό του λαού, όχι για να υποταχθούν στους δισταγμούς και στους φόβους του, αλλά για να ανυψώσουν «τα ανθρωπάκια σε ανθρώπους». Εκεί όπου κόπηκε με το μαχαίρι η κλεψιά, η εκπόρνευση στους κατακτητές, η ιδιοτέλεια, ο εκφυλισμός και η χαύνωση της σκλαβιάς.

Εκεί όπου η λαϊκή οργάνωση έφτιαχνε τις ένοπλες δυνάμεις της, αλλά και αντίστροφα, εκεί όπου αρματωμένοι ορεσίβιοι έστηναν λαϊκή αυτοδιοίκηση και δικαιοσύνη. Εκεί όπου το κόμμα έφτιαχνε το μέτωπο αλλά και το μέτωπο έφτιαχνε το κόμμα, οικοδομώντας μαζί λαϊκό κράτος και οικονομία στην καρδιά της κατακτημένης χώρας. 

Για εμάς, η «μεγάλη δεκαετία» του 1940 δεν αφορά μόνο τους επαγγελματίες ιστορικούς, δεν μπαίνει στο μουσείο της ταξικής πάλης. Αφενός μεν διότι η έκβαση της Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου συγκρότησε το πλαίσιο της καπιταλιστικής Ελλάδας που κατέληξε σήμερα στα Μνημόνια. Αφετέρου δε διότι τα διδάγματα από εκείνη τη δεκαετία ενσωματώνονται στον σύγχρονο αγώνα ενάντια στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. 

Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι οι νικητές αντίπαλοί μας επιχειρούν σήμερα να ξαναγράψουν την ιστορία εκείνων των χρόνων, χρεώνοντας στους αντιφασίστες και τους κομμουνιστές «ολοκληρωτισμό» και «κόκκινη βία». Γνωρίζουν και γνωρίζουμε ότι δεν φοβούνται κάποια επιστροφή των φαντασμάτων της δεκαετίας του 1940, αλλά να μην στοιχειώσει τις ψυχές των σημερινών σκλάβων η πεποίθηση ότι αν αγωνιστούν θα πάνε πέρα από εκεί που πήγαν οι αγωνιζόμενοι του ‘41-’49 και θα νικήσουν. 

Σε εκείνα τα μέρη πάμε εμείς οι επισφαλείς και οι άνεργοι του 2016, για να τιμήσουμε όσους και όσες έδωσαν τα πάντα στον αγώνα. Πάμε εκεί για να αντλήσουμε δύναμη για την αναμέτρηση με τα αφεντικά και τους ντόπιους και ξένους φασίστες, πάμε εκεί έχοντας την κρυφή φλόγα στην καρδιά μας ότι είμαστε καινούριοι αλλά και εκείνοι που υπήρχαν πάντοτε: διαδηλωτές, απεργοί, αντάρτες, κλέφτες και παλικάρια.
 
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

07:30 Αναχώρηση από την Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης (Ελ. Βενιζέλου 12 & Αιγαίου)
12:30 Επίσκεψη στην Καλύβα του Στεφανή, Σπερχειάδα Φθιώτιδας
15:30 Δομνίστα Ευρυτανίας, επίσκεψη στο Μουσείο της Αντίστασης, ομιλία/συζήτηση στο μνημείο του ΕΛΑΣ
17:00 Κρίκελλο Ευρυτανίας, περιήγηση στο χωριό, ομιλία/συζήτηση στο μνημείο της νικηφόρας μάχης του ΕΛΑΣ με τους Ιταλούς (29 Οκτωβρίου 1942), επίσκεψη στο άλσος του Προφήτη Ηλία (αντάρτικο παρατηρητήριο)
20:00 Καρπενήσι Ευρυτανίας
21:30 Γλέντι με λαϊκή κομπανία στην ταβέρνα «Πανόραμα», Ρήγα Φεραίου 18

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016 

10:00 Κορυσχάδες Ευρυτανίας. Επίσκεψη στο σχολείο-Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, όπου συνεδρίαζε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (Π.Ε.Ε.Α.), η Κυβέρνηση του Βουνού, ομιλία/συζήτηση για τη Λαϊκή Εξουσία στην Ελεύθερη Ελλάδα και τη δράση του ΕΛΑΣ

Η εκδήλωση στο Facebook: https://www.facebook.com/events/1627167087522540/