Για την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία και τις εξελίξεις

1.          Η βαθιά δομική συστημική κρίση του καπιταλισμού, η ένταση του κοινωνικού πολέμου ως αναγκαίο στοιχείο του αστικού σχεδίου για την υπέρβασή της, η ένταση της πολεμικής απειλής και η κλιμάκωση των ενδοαστικών ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, η περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων σ’ ένα έδαφος σύγχρονου ολοκληρωτισμού για τα συμφέροντα του κεφαλαίου αποτελούν τη μήτρα παραγωγής συνεχών επικίνδυνων αντιλαϊκών εξελίξεων σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Τελευταίος, για την ώρα, κρίκος στην αλυσίδα αυτών των εξελίξεων αποτελεί η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία που εκδηλώθηκε την Παρασκευή 15/7/2016 τη νύχτα. 

2.          Καταδικάζουμε κάθε αντιδημοκρατική πραξικοπηματική ενέργεια. Καμία σχέση δεν έχει με τα λαϊκά δικαιώματα και την προστασία – διεύρυνσή τους, ίσα – ίσα είναι ενέργεια που στρέφεται ενάντια στο λαό. Δεν έθεσε το ζήτημα της αλλαγής της πολιτικής του ακροδεξιού «σουλτάνου» Ερντογάν ως προς τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, αλλά διεκδίκησε τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής, φέρνοντας στη νομή της εξουσίας άλλες μερίδες της αστικής τάξης με τη διαπλοκή τους με διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα. 

3.          Η κυβέρνηση Ερντογάν είναι μια κυβέρνηση εχθρική για το λαό, τα κινήματα, τους αγωνιζόμενους Κούρδους και την αριστερά. Έχει ασκήσει μια πολιτική έντασης του αυταρχισμού, συγκέντρωσης υπερεξουσιών, σταθερής πολεμικής εμπλοκής στις ζέουσες εστίες της περιοχής, καταπάτησης κάθε έννοιας δικαιώματος της εργατικής τάξης, συνεχούς καταστολής σε δημοκρατικά και αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Είναι σίγουρο ότι η επικράτησή του σ’ αυτή τη μάχη θα οδηγήσει σε νέα ένταση της ίδιας πολιτικής προώθησης νέων αυταρχικών και αντιδημοκρατικών μέτρων. Ήδη ο Ερντογάν με ένα δικό του  «πραξικόπημα» προχωρά στην εδραίωση της εξουσίας του, γεγονός που θα συνδυαστεί με ένα νέο κύμα επίθεσης σε ότι πολιτικά ή κοινωνικά στέκεται εμπόδιο σ’ αυτό το δρόμο, θα σημάνει νέα δεινά για την τούρκικη αριστερά, τους Τούρκους και Κούρδους εργαζόμενους.

4.          Καταγγέλλουμε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις  που υποκριτικά κάνουν δηλώσεις για την «υπεράσπιση της δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας». Είναι αυτοί που με τις επεμβάσεις τους ισοπεδώνουν χώρες και λαούς, στηρίζουν δικτατορίες, θεωρούν «τρομοκράτες» τους Κούρδους αγωνιστές, συνομολογούν ρατσιστικές και απάνθρωπες συμφωνίες, όπως η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες, δολοφονούν και φυλακίζουν αγωνιστές, πρόσφυγες και μετανάστες.  Είναι χαρακτηριστικό ότι ΗΠΑ – ΕΕ και λοιπές δυνάμεις τοποθετήθηκαν επί της ουσίας όταν φάνηκε ότι η πλάστιγγα έγειρε προς κάποια πλευρά. Ανάμεσα τους και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ που τάχθηκε υπέρ της «δημοκρατικής νομιμότητας στην Τουρκία», μιας νομιμότητας που σημαίνει βάναυση και σκληρή επίθεση στην εργατική τάξη και τη νεολαία της γειτονικής χώρας. 

5.          Η λαϊκή κινητοποίηση ήταν ένας από τους παράγοντες ήττας των επίδοξων πραξικοπηματιών.  Πολλοί αγωνιστές της Τούρκικης και Κούρδικης αριστεράς βγήκαν στο δρόμο, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τους να αγωνίζονται. Έχουν γνωρίσει τι σημαίνει χούντα και πραξικοπήματα κι έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος. Είμαστε αλληλέγγυοι στον λαό της Τουρκίας, στο δημοκρατικό λαϊκό κίνημα, στην αριστερά και τους αγωνιστές της. Ο δρόμος υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων περνά μέσα από την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων για λαϊκές ελευθερίες, δημοκρατικά δικαιώματα, για κοινωνικά – οικονομικά δικαιώματα. Για το σταμάτημα του πολέμου και την καταπίεση των Κούρδων. Δυναμώνουμε την πάλη μας στη χώρα μας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον πόλεμο και την αντεργατική επιδρομή κεφαλαίου – ΕΕ- ΔΝΤ- κυβέρνησης. Δυναμώνουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη και πάλη ενάντια σε κάθε δυνάστη, για την πλήρη απελευθέρωση από τη σκλαβιά της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική ελευθερία.

Όχι στο ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και των σιδηροδρόμων

1

Σάββατο, 16 Ιουλίου 2016

Αγώνας για την εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων, για ένα τρένο δημόσιο και φτηνό με βάση τις κοινωνικές ανάγκες

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το μεθοδευόμενο ξεπούλημα μέσω ΤΑΙΠΕΔ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με τη διάθεση του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της μόνης εταιρίας που εκτελεί επιβατηγό σιδηροδρομικό έργο στην Ελλάδα) στην Ιταλική Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. Το ξεπούλημα δημιουργεί συνθήκες μονοπωλίου στις σιδηροδρομικές μεταφορές επιβατών με προοπτική το κλείσιμο μη κερδοφόρων γραμμών αλλά και την αύξηση του εισητηρίου. Παντού στον κόσμο όπου έγιναν  ιδιωτικοποιήσεις τέτοιου τύπου, το κυνήγι του κέρδους έβαλε σε δεύτερη μοίρα τη συντήρηση υποδομών, τα μέτρα ασφαλείας των μεταφορών, τη λειτουργία γραμμών που δεν αποδίδουν γρήγορο κέρδος.

Καθώς οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν πάση θυσία στόχο κυβέρνησης και ΕΕ, είναι αναπόφευκτο το εξευτελιστικό τίμημα των 45 εκατ. που συμπληρώνεται από αποικιοκρατικούς όρους. Την ιδιωτικοποίηση αυτή επιβάλλουν το τρίτο μνημόνιο που συμφωνήθηκε με ΕΕ και Τρόικα, αφού η ΕΕ λειτουργεί ως εγγυητής για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου σε όλη την Ευρώπη, παράλληλα με την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων για τους εργαζόμενους σε αυτές.

Ήδη οι εργαζόμενοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αγωνίζονται με απεργίες εδώ και μήνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση αλλά και για την υπογραφή σύμβασης, η οποία δεν ανανεώνεται μετά τη λήξη της εδώ και 8 μήνες, προφανώς για να βρεθούν οι εργαζόμενοι ξεκρέμαστοι.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζοντας το μνημονιακό κατήφορο, στα χνάρια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλπ, όχι μόνο δεν κατήργησε το ΤΑΙΠΕΔ, αλλά αναδεικνύεται  σε πρωταθλητή του νεοφιλελεύθερισμού βγάζοντας στο σφυρί δημόσια περιουσία και υποδομές ανεκτίμητης αξίας. Η μαζική μεταφορά επιβατών και φορτίων είναι κοινωνική ανάγκη, ενώ συμβάλλει και στη μείωση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος μέσα από την χρήση ΙΧ και ΔΧ. Η ιδιωτικοποίηση μετατρέπει αυτό το δικαίωμα στις μεταφορές σε ακριβό προϊόν και πολυτέλεια.

Παράλληλα, η ιδιωτικοποίηση έρχεται να φέρει το τελειωτικό χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις των σιδηροδρομικών που είδαν ειδικά στα χρόνια των μνημονίων να απαξιώνεται η εξειδικευμένη δουλειά τους, να μειώνεται το εισόδημα, να χειροτερεύουν οι όροι εργασίας και πλήττονται τα δικαιώματά τους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ολοκληρώνει το έγκλημα της ιδιωτικοποίησης που ξεκίνησαν πριν ακόμα από τα μνημόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στηρίζουν όλα τα κόμματα που συμφωνούν με την παράδοση του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, Χρυσή Αυγή.

Είναι ανεπιθύμητοι οι δήθεν “επενδυτές” που με πενταροδεκάρες αρπάζουν όσα δημιούργησαν με την εργασία και το υστέρημά τους γενιές εργαζομένων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αποφασισμένη να συμβάλλει με κάθε μέσο για την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης και το διώξιμο χωρίς αποζημίωση των αρπακτικών του κεφαλαίου που έβαλαν στο μάτι το δημόσιο πλούτου. Για την εθνικοποίηση με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και συνολικά του σιδηρόδρομου, ώστε να προσφέρει φτηνές και οικολογικές μεταφορές, με προστασία των εργασιακών σχέσεων και προσλήψεις για καλυφτούν οι ανάγκες λειτουργίας του. Για την άμεση κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και ακύρωση όλων των ιδιωτικοποιήσεων. Για την απόδοση πολιτικών ευθυνών και όχι μόνο όσων είναι συνένοχοι στο ξεπούλημα των υποδομών, καθώς και του δημόσιου και φυσικού πλούτου.

Χρειάζεται αγώνας και κινητοποίηση του μαζικού λαϊκού κινήματος, με αποφασιστικότητα και ενωτική λογική, πέρα από συντεχνιασμούς και παζαρέματα. Μόνο έτσι μπορεί να σωθεί ένα δημόσιο αγαθό όπως το τρένο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τονίζει ότι παράλληλα χρειάζεται σύγκρουση, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ που απαιτεί το ξεπούλημα των υπηρεσιών δημόσιου χαρακτήρα και το επιβάλλει μέσα από το μνημόνια και τη λειτουργία του ΤΑΙΠΕΔ.

Για τη νέα εκατόμβη νεκρών στη Νίκαια από τρομοκρατικό χτύπημα

Παρασκευή, 15 Ιουλίου 2016

Η λύση είναι το σταμάτημα του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όχι η κλιμάκωση τους

To νέο βάναυσο φασιστικό τυφλό δολοφονικό χτύπημα στην Νίκαια, οδηγεί όλο και πιο βαθιά στο δρόμο της κλιμάκωσης του πολέμου και της κρατικής τρομοκρατίας στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και γενικά.

Παρότι η Γαλλία βρίσκεται εδώ και πάνω από 6 μήνες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το νέο χτύπημα δεν αποφεύχθηκε. Η γαλλική κυβέρνηση έσπευσε να παρατείνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για άλλους 3 μήνες, να πολλαπλασιάσει την παρέμβαση του στρατού και να "υποσχεθεί" πιο άμεση εμπλοκή στον πόλεμο στην Μ. Ανατολή. Συνεχίζει έτσι τον ίδιο ακριβώς δρόμο της ιμπεριαλιστικής βίας και της εσωτερικής τρομοκρατίας που ακριβώς οδήγησε στις απανωτές τραγωδίες και με βεβαιότητα δεν θα αποσοβήσει τον κίνδυνο μελλοντικών χτυπημάτων.

Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ειδικά η γαλλική ολιγαρχία έχουν ιστορικές ευθύνες για το μακελειό των λαών στην περιοχή μας. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός έχει την πρώτη ευθύνη στο κομμάτιασμα και την καταστροφή της Λιβύης, έχει πάρει ενεργό μέρος στην κλιμάκωση του πολέμου στην Μ. Ανατολή, στην συνειδητή δημιουργία εκατοντάδων εκατομμυρίων απελπισμένων και χωρίς μέλλον ανθρώπων, στην Β. Αφρική, στις χώρες του Μαγκρέμπ, στην Μ. Ανατολή, εκεί ακριβώς που τώρα αναπτύσσονται οι ορδές του ISIS.

Ο κλιμακούμενος πόλεμος εντός και εκτός συνόρων από άλλους παρουσιάζεται σαν "πόλεμος υπέρ του Ισλάμ" και από άλλους σαν πόλεμος για τις "αξίες του δυτικού πολιτισμού". Όμως στον συγκεκριμένο πόλεμο πίσω από τις "ιδεολογίες" δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά η αδίσταχτη διαμάχη των πολυεθνικών ομίλων (γαλλικών, αμερικανικών κλπ) για την επικράτηση των συμφερόντων τους στην αιματηρή μοιρασιά της περιοχής. Σ’ αυτό τον πόλεμο συμμετέχουν, συμμαχούν ή αντιμάχονται ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και δυνάμεις, τα ντόπια αντιδραστικά καθεστώτα της Μ. Ανατολής, που στηρίζουν οι αστικές τάξεις της περιοχής. Σε όλους αυτούς ανήκει η ευθύνη για την ανάδυση και ενθάρρυνση τερατουργημάτων τύπου ISIS. Θύματα αυτού του πολέμου είναι οι λαοί και οι εργαζόμενοι των χωρών τόσο αυτών που γνωρίζουν τη φρίκη του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, όσο και των ιμπεριαλιστικών χωρών που δεν μετρούν μόνο τα θύματα της οικονομικής κρίσης και του κοινωνικού πολέμου, αλλά αθροίζουν κι αυτοί τους νεκρούς τους σ’ ένα πόλεμο που δεν επέλεξαν και δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντά τους.

Η λύση του δράματος δεν βρίσκεται ούτε στην κλιμάκωση του πολέμου, ούτε στη δημιουργία μιας μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ούτε στην επέκταση της εκμετάλλευσης και της ανείπωτης φτώχειας των λαών αυτών, ούτε στη ρατσιστική κλιμάκωση της "ισλαμοφοβίας" και της γκετοποίησης των προσφύγων, της αντιμετώπισής τους συλλήβδην σαν "τρομοκράτες", που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ρίχνουν νερό στον μύλο της ακροδεξιάς και του φασισμού.

Βρίσκεται στον ακριβώς αντίθετο δρόμο: Στην ανάπτυξη ενός μεγάλου διεθνιστικού κινήματος για το σταμάτημα των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή. Στη δυνατότητα των λαών να στήσουν μια νέα ζωή με κέντρο τα δικά τους συμφέροντα και ανάγκες, με διεθνιστική αλληλεγγύη για το ξαναχτίσιμο των ρημαγμένων περιοχών τους, με δημοκρατία και το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Με λήψη άμεσων μέτρων για αλληλεγγύη και αξιοπρεπή διαβίωση των προσφύγων, μακριά από στρατόπεδα συγκέντρωσης και χώρους εγκλεισμού. Για την ανατροπή της βίαιης νεοφιλελεύθερης / καπιταλιστικής επίθεσης στους λαούς της Ευρώπης, την ενίσχυση των κοινωνικών και δημοκρατικών τους δικαιωμάτων.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να εξασφαλίσει ασφάλεια στους λαούς της Ευρώπης. Ο άλλος θα τους οδηγήσει να πληρώνουν αυτοί το βαρύ τίμημα των επιλογών και της πολιτικής των πολυεθνικών, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους.

"Απλή αναλογική" και δημοκρατία α λα καρτ

Παρασκευή, 8 Ιουλίου 2016

Η πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τον εκλογικό νόμο είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις δημοκρατικές ελευθερίες γενικότερα. Πλασάρει ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα σε σχέση με το ισχύον, το οποίο θα εξυπηρετήσει ακόμα καλύτερα  τα σχέδια ανασυγκρότησης του πολιτικού συστήματος στα πλαίσια της συνέχειας του κράτους και της εξελισσόμενης αντεργατικής επιδρομής,  τους εκλογικούς εκβιασμούς, τις «φαστ τρακ» προεκλογικές περιόδους, στο έτσι και αλλιώς εχθρικό έδαφος των εκλογών, προσπαθώντας να το μεταμφιέσει σε «απλή αναλογική».

Καταρχάς, απλή αναλογική με πλαφόν, δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και οι συνοδοιπόροι που βρέθηκαν ή θα βρεθούν στο δρόμο μέχρι την ψήφιση του εκλογικού νόμου, ψεύδονται και εξαπατούν.

Η κατάργηση ή ο περιορισμός ενός αντιδημοκρατικού πλεονεκτήματος δεν είναι «απλή αναλογική». Η μακρά παράδοση εκλογικών «νόμιμων νοθειών» στην Ελλάδα έχει να επιδείξει πολλά «παράξενα» εκλογικά συστήματα, φτιαγμένα πάντα για να εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη και να την προστατεύουν.

Τώρα, η δήθεν «κυβέρνηση αριστεράς» έρχεται να συντηρήσει μερικά από τα πιο αντιδραστικά χαρακτηριστικά, όπως είναι και το πλαφόν του 3% για την είσοδο στη Βουλή και να διαιωνίσει την αγαπημένη επιχειρηματολογία του συστήματος περί «χαμένης ψήφου». Ενδιαφέρον είναι ότι τα κυβερνητικά στελέχη, με το ίδιο θράσος που προβάλλουν το «μνημόνιο ως ευκαιρία», επιχειρηματολογούν και υπέρ της «δυνατότητας συνεργασιών χάρη στο πλαφόν του 3%».

Έτσι και αλλιώς, οι λαϊκοί αγώνες δεν γίνονται σε εκλογικά κέντρα, αλλά στις γενικές συνελεύσεις και στους αγώνες, στο συντονισμό κόντρα στις γραφειοκρατικές ηγεσίες, στις απεργίες. Ωστόσο, το μόνο σύστημα που μπορεί να «σφυγμομετρήσει» την κοινωνία, να κατοχυρώσει την αστική αντίληψη περί δημοκρατίας με όλους τους περιορισμούς των κοινοβουλευτικών εκλογικών συστημάτων, είναι η απλή αναλογική, αυτή δηλαδή που δεν φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτή που κάθε ψήφος μετρά και μετρά το ίδιο.

Όλοι στη συγκέντρωση για τον 1 χρόνο από το Δημοψήφισμα του 2015 την Τρίτη 5 Ιουλίου, 7.30 μμ, Πλατεία Ελευθερίας, Λαμία

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει στη Λαμία, όπως και σε όλες τις πόλεις της χώρας, στις συγκεντρώσεις που διοργανώνονται την Τρίτη 5 Ιουλίου για τον ένα χρόνο από το ιστορικό δημοψήφισμα του 2015, στο οποίο o λαός βροντοφώναξε με ποσοστό 61,3% ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Συμπληρώνεται αύριο ένας χρόνος από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, μια κορυφαία στιγμή της ταξικής σύγκρουσης στην Ελλάδα, που σφραγίστηκε με τη σαρωτική νίκη του 61,3% υπέρ του ΟΧΙ ενάντια στη Συμφωνία με την Τρόικα.

Ούτε η λυσσαλέα τρομοκρατική καμπάνια όλων των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ και των πολιτικών κομμάτων του αστικού κόσμου ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι κλπ, ούτε οι απειλές για Grexit, ούτε τα αφεντικά που απειλούσαν με απολύσεις, οι τραπεζίτες που έκλεισαν τις τράπεζες, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ που έσπερναν το φόβο, ούτε η υπονόμευση της κυβέρνησης, κατάφεραν να φοβίσουν και να πισωγυρίσουν τον κόσμο.

Το συγκλονιστικό ΟΧΙ της εργατικής τάξης, της νεολαίας και του λαού άνοιξε ένα βαθύ ταξικό ρήγμα, άφησε άναυδους εχθρούς και ψεύτικους φίλους, έγινε πηγή έμπνευσης και αλληλεγγύης σε όλο τον πλανήτη. Έβαλε στο κέντρο της πολιτικής διαπάλης την ευρεία λαϊκή απαίτηση για μια άλλη πολιτική με κέντρο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα.  

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετέτρεψε το λαϊκό ΟΧΙ σε ένα ντροπιαστικό ΝΑΙ σε όλα, με μια ιστορικών διαστάσεων εξευτελιστική κωλοτούμπα. Κόντρα στη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας υπέγραψε και ψήφισε μαζί με όλο το μνημονιακό μπλοκ ένα τρίτο, ακόμα χειρότερο απ’ τα δύο προηγούμενα, μνημόνιο και στη συνέχεια, υπέγραψε και εφάρμοσε τη διάλυση του ασφαλιστικού, την ένταση της φορολεηλασίας, το υπερ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, τον «κόφτη», και τη ρατσιστική αντι-προσφυγική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί σήμερα την βασική επιλογή των δανειστών και του κεφαλαίου για την προώθηση αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Πριν από ένα χρόνο οι κυρίαρχες τάξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα απειλούσαν με  Grexit. Σήμερα η κρίση τους, ανεπίλυτη, απλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη παράλληλα με την οργή των εργατών και της νεολαίας. Το κίνημα στη Γαλλία, το δημοψήφισμα στη Βρετανία, η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία δείχνουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίσταση αγγίζει τον πυρήνα της ΕΕ και των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών. 

Για να επικρατήσει η δυναμική των από κάτω και όχι η απογοήτευση, για να δικαιωθεί το ΟΧΙ, για να συνεχίσουμε τους αγώνες μας μέχρι τη νίκη, χρειάζεται να ξεπεράσουμε τις αυταπάτες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συνέχεια στη λειτουργία του κράτους και η αναζήτηση εναλλακτικής διαχείρισης στα πλαίσια του καπιταλισμού, αποδείχθηκε όχι δρόμος ανατροπής αλλά ενσωμάτωσης και προώθησης της αντιλαϊκής επίθεσης. Δεν υπάρχει πολιτική καλή και για τους δανειστές και για τον λαό, και για το κεφάλαιο και για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχουν δυνατότητες «διαπραγμάτευσης» και «μεταρρύθμισης» εντός της ΕΕ, μόνο η ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ των μνημονίων, του ρατσισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων μπορεί να ανοίξει δρόμους για άλλη πολιτική. Δεν αρκούν τα ρηχά αντιμνημονιακά μέτωπα, χρειάζεται σύνδεση της πάλης για την κατάργηση των μνημονίων με το συνολικό στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης.

Η «αριστερή κυβέρνηση» που θα προσπαθήσει να ανατρέψει την επίθεση μέσα στα πλαίσια του συστήματος και της ΕΕ, αποδείχθηκε φενάκη. Εκείνο που απαιτείται είναι ένα κίνημα που δεν θα διστάζει να οδηγήσει τη σύγκρουση με την κυρίαρχη τάξη μέχρι το τέλος, μέχρι την ανατροπή της, μέχρι την εξουσία και κυβέρνηση των εργαζόμενων,  στηριγμένη στη δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Ταυτόχρονα χρειαζόμαστε μια άλλη αριστερά που θα πρωτοστατεί σε όλες τις μάχες. Για την κλιμάκωση και τον συντονισμό των αγώνων από τα κάτω, κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, για την οικοδόμηση ενός πλατιού αγωνιστικού μετώπου με στόχο την ανατροπή όλων των μνημονιακών μέτρων, της κυβέρνησης και της πολιτικής της και όλου του μνημονιακού μπλοκ. Για την ενίσχυση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τη συστράτευση σε μια ανατρεπτική, ενωτική γραμμή όλων των μαχόμενων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που βαδίζουν και αναζητούν δρόμους ανατροπής με πυξίδα τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπαιξε πρωτοπόρο, ενωτικό και προωθητικό ρόλο στη μάχη του δημοψηφίσματος. Κόντρα στις παλινωδίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και στη γραμμή της αποχής από την ηγεσία του ΚΚΕ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές πήραν πρωτοβουλίες για κοινή δράση με τον αριστερό κόσμο του ΟΧΙ, ανεβάζοντας το ποσοστό στις εργατογειτονιές της Β΄Αθήνας και των μεγάλων πόλεων στο 82%. Πρόβαλε το «τριπλό ΟΧΙ», ενάντια στη Συμφωνία, στην ΕΕ, και την πολιτική της κυβέρνησης. Αναβάθμισε το περιεχόμενο της καμπάνιας προβάλλοντας τα αντικαπιταλιστικά αιτήματα της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης των τραπεζών, της ρήξης με ευρώ και ΕΕ και του εργατικού ελέγχου. Έδειξε στην πράξη τον κρίσιμο ρόλο που μπορεί να παίζει η αντικαπιταλιστική αριστερά και γι αυτό κέρδισε την εκτίμηση χιλιάδων αγωνιστών που έδωσαν μαζί της τη μάχη του ΟΧΙ.

Ένα χρόνο μετά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενη/ο, σε κάθε αριστερή/ο που παλεύει κόντρα στον ατέλειωτο κατήφορο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί στους νέους αγώνες, μαζί στη μεγάλη συζήτηση για την αριστερά που δεν θα μένει στα μισά του δρόμου. Στην επέτειο του δημοψηφίσματος θα είμαστε ξανά στο Σύνταγμα για να δείξουμε ότι η δύναμη των εργατών δεν ανακόπηκε. Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του συντάσσεται με το κεφάλαιο, εμείς με τα αδέρφια μας, τους απεργούς εργαζόμενους και τη νεολαία, που αγωνίζονται στη Γαλλία για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση! Όλες και όλοι στους δρόμους! Στην πρώτη γραμμή για ένα δυνατό κίνημα αντίστασης και ανατροπής! Για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον κόσμο που του ανήκει!